interessant Sinterklaascadeautje

Heeft iedereen zich netjes gedragen tijdens Sinterklaas of zijn er spontaan mensen vermist? Ik zou dan een kijkje nemen in Spanje.

Hier was het ook een feestdag. Niet vanwege de man met de baard, maar de koning. Normaal was het een dag eerder, maar nu viel dat op een zondag, dus had iedereen al vrij. Hebben ze het maar gewoon een dagje opgeschoven. Wij hadden ook een klein beetje Sinterklaasgevoel, want onverwachts ging onze eiland toer door. Samen met een ander Nederlands Koppel en een Spaans stelletje waarvan Carlos (de man van de twee) heel veel weg had van Chris, onze oude Franse mede reiziger.
We werden een uurtje later opgehaald door onze gids die dag. Anna. Wat een muts zeg! Waarschijnlijk had ze een kater of had waarschijnlijk alle plannen moeten wijzigen op haar vrije dag. Ditz al later in het verslag een beetje uitgebreider beschreven worden.
We werden opgewacht met heet busje voor de deur en ze heette ons zuchteend welkom.
Eenmaal ingestapt reden we 10 miinuten verder naar het eerstvolgende dorp, Kolovai, om naar vliegende honden te kijken. Soort vleermuizen voor degenen die ze niet kennen. Hierbij was ze blijkbaar nog fit genoeg, want ze besloot de beestjes wakker te maken door te klappen, zodat ze vlogen en wij foto’s konden maken.
Vanuit daar gingen we op weg naar de Blowholes. Onderweg zijn we nog gestopt voor vanille plantages, watermeloen velden en nog het hoogtepunt. Een palmboom met drie stammen in plaats van 1. Wij waren meer geinteresseerd in de koeien en een hitsige stier op de achtergrond. Dit deed het denk ik voor haar.
Aangekomen bij de blowholes was het een beetje teleurstellend, want het was lag water. Di twist ze en ze vertelde ons dat het een stuk spectaculairder was wnneer het hoog water was en het water 30 meter de lucht in spoot. Onz reactie gelijk, had dit dan op de terugweg gedaan (lag op de route) wanneer het hooeg water was (we wisten wanneer het tij zou keren en zij blijkbaar ook, maar wilde geen moeite doen)
Dit alles werd vanuit een open raampje verteld. Terwijl wij buiten stonden foto’s te maken, zat zij gewoon in het busje. We werden hier weinig wijzer van.

De volgende stop was een kijkje bij de grotten aan het strand. De locatie was vijf minute lopen en we kwamen bij een mooi strand aan met een kleine grot. We wisten niet zeker of we de juiste grot hadden of verder moesten gaan. We konden het ook niet vragen, want mevrouw bleef op de parkeerplaats in de bus. Na een minuutje of 20 te hebben gedold op het strand en wat foto’s te hebben gemaakt, bleken de andere stelletjes het ook al in de gaten te hebben. Alleen Carlos had niet alles in de gaten denk ik, want hij daacht dat we hier al konden zwemmen in plaats van de volgende stop. Dus compleet uitgerust met bootschoentjes, snorkel, onderwatercamera speedo en mooie vishoed, stond ie daar op het strand. Hier hebben we allemaal natuurlijk wel wat lol om gehad.

Terug bij de bus moest onze gids gewekt worden, want ze had te veel moeite wakker te blijven en was in slaap gevallen. Hoewel we niet zeker wisten hoe we haar wakker moesten maken (ik wilde gewoon op de deur rammen, maar de vrouwen kozen voor de subtielere manier van fluisteren) kregen we haar weer overeind en een paar minuten later waren we gestopt op de volgende plek. De grotten waar we in konden zwemmen. We hadden hier een uur de tijd. We hadden er al op gerekend dat ze niet mee zou komen, dus kon zij mooi wat bij slapen in de bus.
Hoewel we het niet echt verwacht hadden, was dit toch een leuke ervaring. Zwemmen in een grot. Met een paar gloeilampjes om een beetje licht te hebben een duik nemen in het water dat hier al eeuwen of zelfs millennia is. Ik besloot ook nog even van een rots te duiken en onze Spaanse brandweerman kon het niet laten me bij te staan in zijn speedo.

Na heerlijk af te zijn gekoeld zijn we weer uit de grot gekropen om onze zwemkleding te drogen in de wind op het strand. Het strand was weer een ervaring apart, aangezien het stukje van 50 meter tussen het strand en de grot bezaaid was met graven. De doden hadden blijkbaar een favoriete plek aan het strand. Is eens wat anders dan begraven worden op een rotonde in Belize.
Dus om bij het strand te komen, kon je niet om het kerkhof heen, maar moest je er gewoon doorheen. Na daar te zijn opgedroogd liepen we weer langzaam al lachend richting de bus.

Hier aangekomen was tot onze verbazing de gids wakker en beloonden onze Spaanse vrienden haar te belonen door middle ven hun zwemkleding binnenste buiten in het dakraam te hangen om te drogen.

Vanuit hier was de volgende stop een sort hunebed met plantgroei. De reden wat hierachter was is on snog steeds onduidelijk, omdat onze gids natuurlijk in het busje bleef en niks vertelde. Carlos besloot nog even aapje te speen en klom snel op het ding voor een paar foto’s. Kat had nog een souvenir gevonden en dit allemaal tot ergernis van de gids die zwaar geirriteerd uit het raampje keek. We hadden voor de trip betaald en maakten er dus goed gebruik van. Althans, voor zover het kon zonder een enthausiaste gids….

Daarna werd het tijd om naar de begraafplaats te gaan van de voorgaande koninklijke families. Een deel is in het centrum en een deel verderop aan de kust.
In een grasveldje kregen we de graven te zien. We weten niet precies wie hier lagen, aangezien het eerst de koning van twee eeuwen terug en zijn vrouw en kinderen, maar later de vorige koning.
Affein, nieet veel wijzer reden we een stukje verder richting het kapitein Cook aanlegplaats. Dit was een mooie baai met leuk uitzicht.

Na vijf minute zaten we weer in de bus te verrekken van de honger. Het bleek dat de lunch niet meer inbegrepen was en er werd ons ook niet gevraagd of we honger kregen. We hadden blijkbaar niets meer op de planning en ze heeft ons in het centrum afgezet bij het Friends café. Deze was gelukkig open, aangezien de rest dicht was vanwege de feestdag. Dit was de reden dat het centrum werd geschrapt van de rondleiding en iedereen had dat eigenlijk toch al gezien.
Toen z eons had afgezet bleek dat ze wat mensen op moest halen op het vliegveld en daarna zou z eons weer oppikken om op het park af te zetten. Was dit dan de reden dat ze zo snel overall vanaf wilde zijn? Had dan gewoon nee gezegd en was de volgende dag gegaan dachten wij.

Onze stemming werd er echt niet minder om en al lachend hebben we de dag nog even doorgenomen onder het genot van een heerlijke hamburger. We bleken nog wat stops gemist te hebben. Met name de natuurlijke koraalbrug leek ons zonde en het strand met de snorkelende varkentjes. Dit spektakel werd ons helaas door de neus geboord. Een uur later was ze weer terug, zonder mensen te hebben opgehaald op het vliegveld, want die had 3 uur vertraging. Wij dachten stiekem YES, je zal het verdient hebben.

Na de rit terug en de taalbarriere tussen de gids en ons Spaanse stel, waar we om hebben kunnen lachen kwamen we weer aan op het park. Het was nog erg warm en bezweet besloot ik nog even eht water in te duiken met mijn snorkelsetje en al gauw lagen de andere stelletjes ook in het water. Ook werd ik weer verrasd door Hanibal de slang. Volgens mij had ie op me gewacht de afgelopen dagen.
Daarna hebben we nog even nagepraat op het strand en ging iedereen zijn eigen weg.
De mijne was richting mijn bed.