Genieten geblazen

Genieten geblazen!

Na een tukkie zijn we rond half 6 wakker geworden van onze wekker. Tijdens het inchecken werd ons verteld dat er een Polynesische avondshow was met buffet een beetje verderop en of wij aan wilden schuiven. Om maar gelijk in de stemming te komen hebben we daar natuurlijk ja op gezegd.
Een beetje opgefrist en met een rommelende maag (ook op een korte vlucht met een raar schema van ons kan je blijkbaar een jetlag creëeren) werden we niet veel later opgehaald met een auto. We werden netjes voor de deur afgezet en naar onze tafel geleid. Laat dit nou net in het midden op de eerste rij zijn…. Shit hee! Er waren nog een aantal andere tafels om ons heen en we wilden eigenlijk niet echt op de eerste rij zitten. Met name vanwege de ervaringen die we hadden mbt eerste rij. En we waren de eersten! Maar helaas… We konden er onszelf niet uit praten en werden we al gauw gestalkt door het personeel met drankjes, drankjes en nog eens drankjes.
We waren een uur te vroeg opgehaald en hadden dus ruim de tijd EN ruim personeel om ons heen. Ik en Kat en 8 bedieners die niks te doen hadden. Al gauw bleek dat de vriendelijke mannen liefhebber het had gewonnen van de rest en vroeg ons (met name mij) elke 5 minuten of alles naar wens was. Hij was heel onschuldig hoor, maar wel een beetje erg 300% mannenliefhebber. Niet dat ik er iets op tegen heb, want deze situaties heb ik al eerder meegemaakt. En bovendien was de service hierdoor extra goed ;-)Ik hoefde maar een slok te nemen en ik kreeg nieuw bier voorgeschoven (bij wijze van spreken….)

De band was op de achtergrond kerstliedjes uit de jaren 70 aan het spelen in een Duitse slager steil. Best origineel, maar of we er nou een cd van willen hebben in onze collective??? Gelukkig hadden ze die niet te koop aangeboden.
Eindelijk waren er meer mensen en anderhalf uur later werd het buffet geopend.
Na het eten begon de show in traditionele kleding en met een vuurshowtje als afsluiting (vergelijkbaar met Playa del Carmen), tenminste…. Dat dachten wij!
En zoals verwacht op de eerste rij, was ik genoodzaakt om op het poium te komen om te gaan dansen…. Grrrrr. Ik voelde me redelijk een houten klaas tussen die mega flexibele hula dansers en danseressen.
Dit bleek wel vermakelijk voor andere mensen en gelukkig waren de tomaten al verdwenen, anders had ik ze nog wel ergens kunnen verwachten op het podium denk ik.
Nadien hebben we nog even wat gedronken en konden we kiezen om terug gebracht te worden of terug te lopen over het strand.
We kozen voor het strand en het duurde niet lang voor we ons bedachten. Het was die avond nieuwe maan en dus pikzwart. Als bonus braken we bijna ons nek na 4 stappen, dus we waren al gauw terug in het restaurant en kregen we een lift terug.
Moe, maar voldaan vielen we in slaap in onze geweldige Fale.


De volgende ochtend waren we redelijk op tijd wakker en konden lekker aanschuiven aan het ontbijt. Dit bestond uit fruit, fruit, fruit,fruit en brood. Bijna alles komt van hun eigen terrein. Kokosnoot, papaya, ananas en watermeloen. De laatste twee kwamen dit keer van de markt.
Na het ontbijt kregen we een rondleiding door het centrum van de Duitse eigenaar Sven. (hij is hier tig jaar geleden samen met mutti aangekomen en nooit vertrokken)
Na een uitgebreide orienatie hebben we even rondgelopen op de markt aan de haven, die toevallig die dag was. Daar hebben we nog even wat extra fruit ingeslagen (alsof het ontbijt nog niet genoeg vitamines was)
Daarna werden we in het midden van het centrum afgezet en hebben we daar een tijdje rondgelopen en eten ingeslagen, om vervolgens de volgende locale vervoersmiddel te kiezen. Namelijk…De bus.
De bustijden zijn erg te vergelijken met Dublin. Je kan 5 minuten wachten en een bus pakken, maar het kan ook anderhalf uur zijn en dan komen er 3 tegelijk. Wij hoefden maar een kwartiertje te wachten deze keer en toen kon het avontuur beginnen.
Mensen die een chickenbus in Guatemala hebben meegemaakt weten warschijnlijk gelijk wat ik hiermee bedoel. Dit was alleen een kleinere versie. Een minibus, waar met grote letters het maximum van 30 personen op stond, werd een beetje overschreden. Ik telde al gauw 54 en het duurde niet lang meer voor ik niet meer om me heen kon kijken of bewegen om te tellen. Dit ging voor ongeveer een half uurtje, totdat we bij het eerstvolgende dorpje aankwamen en er iemand achterin de bus uit wilde stappen. Drie kwart van de bus stapte eerst uit om die persoon er vervolgens uit te laten en daarna propte iedereen zich weer in de bus. Dit ging een keer of 20 zo door. Hier en daar was net iedereen terug in de bus en wilde er iemand 50 meter verder weer uitstappen, maar vertikte het om die 50 meter te lopen. Iedereen was nog steeds geduldig en als enige blanken waren we waarschijnlijk wel een attractie.

Een uur later waren we een ervaring rijker en kwamen we aan op ons park. Het was inmiddels weer kokend heet en het duurde niet lang voordat we in het water lagen…. Uiteraard met snorkel, want we hadden een waar rif voor de deur. Niks geen 100 meter zwemmen voor je er kwam, het was meer proberen te ontwijken bij eb na 2 meter. Je hoefde niet eens te zwemmen.

Het water was heerlijk en ik vergat al gauw de tijd, omdat ik te druk bezig was met de visjes uit Nemo om me heen. Uiteindelijk besloot ik maar uit het water te gaan, voordat ik knalrood zou worden. Gauw maar eventjes ingesmeerd en in de schaduw de rest van de dag doorgebracht. Aan het eind toch weer eventjes het water ingedoken en weer even de vissen bewonderd.
‘s Avonds hebben we zelf wat gekookt en hebben we de volgende dag eigenlijk niet veel anders gedaan dan het einde van de voorgaande dag. Namelijk snorkelen, boekie lezen, bruin proberen te bakken en aan het eind van de dag de hangmat uitgeprobeerd in onze Fale.