Dag Sven, hallo Hannibal

Hoewel we het eigenlijk beloofd hadden, hebben we geen gedag gezegd tegen Sven. Hij vertrok om half 9, maar voor de eerste keer op dit eiland lagen wij nog in een diepe coma. Helaas. Hopelijk wordt het ons vergeven :-) .
We hebben lekker ontbeten en zijn vervolgens op het strand neergeploft. Na wat keren alleen in het water gelegen te hebben, kwam Kat er ook in. We zijn samen een rondje gaan snorkelen en hebben we onder andere een kijkje genomen bij onze zee worm, een paar blauwe zeesterren, onze (inmiddels?) vriendjes van finding Nemo die toevallig allemaal elke dag aanwezig waren op een klein stukje koraal en uiteindelijk heb ik haar laten zien hoe je een zeekomkommer kan laten bevredigen. Nou ja….Het lijkt er een beetje op. De mannelijke versie dan als je het op dezelfde manier behandelt.

In de middag was het te warm om ook maar iets te doen zonder zeiknat te worden van het zweet. We besloten maar even plat te gaan in het hutje met de ramen tegen elkaar open en de ventilator aan. Hierdoor werd het verkoeld naar een fohn temperatuur.
Toen het af begon te koelen, besloten we mijn haar een klein beetje te snoeien.
Met gevaar voor eigen leven en dat van de gecko’s ben ik in een record tempo van anderhaf uur geknipt door mijn vriendin. Aan de voorkant zie je het verschil niet, maar aan de achterkant is het een stuk lichter en koeler. Bovendien kon het model erger ;-) Het is te vergelijken met de East 17 look die ze in de jaren 90 hadden.

‘s Avonds hebben we wat pasta klaargemaakt. In de keuken zag ik een gecko op de waterfles, maar blijkbaar had Kat die nog niet gezien en had zonder op te letten de fles in d’r hand. Gelukkig bleef ik kalm en heb heel subtiel de fles van haar over genomen. Toen kreeg ze het in de gaten en ik wist niet dat mensen zo hoog konden springen. Ze was niet tegen gecko’s, totdat ik 2 dagen ervoor aangevallen werd door zo’n beestje. Nou ja… Hij sprong over-enthausiast van de deur op mijn arm en begon spontaan uit angst op mijn arm te schijten. Na eindelijk bijgekomen te zijn van het lachen (en zij van het schrikken) hebben we onder het genot van een biertje en 100 muggen onze maaltijd gegeten en zijn we niet lang daarna gaan slapen.

De volgende morgen werden we om half 7 gewekt door de kippen. Er was namelijk een papaya uit de boom gevallen en zo stonden ze dus bij ons op de stoep. Ook kwamen we er gelijk achter dat George de huis gecko vrienden had uitgenodigd en de veranda niet meer de originele kleur was.
Die dag kwam de familie van Carolina, de eigenaresse, over. Dit bestond uit 8 Tonganen. Wat gezellig!!! We hebben ze even gedag gezegd en zij gingen hun huisje even inwijden om vervolgens Caroline even te helpen met de nodige dingetjes.

Na het ontbijt zijn we maar weer naar het strand gegaan (wat zwaar!!!)
Het duurde niet lang voordat we in het water lagen en na 5 minuten werden we verrasd door Hannibal de zeeslang. Hij was op jacht naar kleine visjes, maar na 10 minuten filmen onder water had ie er denk ik genoeg van. Hij kwam vervolgens recht op ons afgezwommen. Het duurde dus niet lang voor we uit het water waren, want we wisten niet of ie giftig was of niet. (op sommige plekken in de wereld kan je die beesten maar beter niet tegen komen)
Deze bleek achteraf onschuldig te zijn en omdat het warm was kon ik het niet laten 2 uurtjes later weer in het water te liggen. Ik was deze keer Hannibal kwijt en besloot voor de zekerheid maar wat dieper te gaan, voor het geval dat. Na een uurtje begon ik het wat koud te krijgen en besloot ik weer richting de kant te gaan. Tot zover geen Hannibal. Totdat…Ik was bijna aan de kant en ja hoor….Meneer kwam vanaf rechts voorbij gesprint op volle snelheid aan de oppervlakte en op geen 10 cm bij mijn masker vandaan. Aangezien ik in eerste instantie alleen naar het koraal keek (daar was ie die ochtend heel de tijd bezig) had ik hem niet aan de oppervlaktee verwacht en schrok ik me redelijk de *&$%#@@!!
Aan het eind van de middag hebben we in de hangmat gehangen op de veranda. Dit ging even goed.
Het duurde namelijk niet lang voordat George zich even liet zien, met name zijn kont en begon wat te laten vallen op mijn knie, om vervolgens weer snel te verdwijnen in de dakgoot. Drie minute later kwam een van z’n maatjes hetzelfde doen, maar op Kat haar hoofd. Zij was in een recordtijd uit de hangmat, maar met gevolg dat ik half kreupel in dat ding hing. Bij het uitstappen/springen werd per ongeluk een knie vol op de paal gelanceerd. Kleinigheidje heb je weleens….
‘s Avonds hebben we na het eten op het strand gelopen en hebben we naar vallende sterren gezocht. Ik heb er 3 gezien, maar Kat miste ze allemaal. Volgende keer beter zullen we maar denken.

De volgende ochtend kregen we bezoek tijdens het ontbijt van de overheid. Ze hadden een enquete over het hele eiland en wilden weten of wij als toeristen daar aan mee wilden doen.
Die avond wilden we eigenlijk weer een show bekijken, maar deze was volgeboekt wegens een prive feest. Dat ging dus effe niet door. Misschien als we daar ter plekke aan zouden schuiven was het geen probleem werd ons verteld. Maar we hadden geen zin om het risico te lopen, dus besloten maar gewoon ‘thuis’ te eten. Geen booking dus.
Intussen waren Neeta de schoonmaakster en Caroline in ons huisje proberen George kwijt te raken met een stok en heeft de tuinman onze wespennest (die we hadden gevonden boven de deur) verwijderd.

Na het ontbijt zijn we WEER richting het water gegaan en aangezien we de enige gasten waren op dat moment, mochten we gratis de kayaks gebruiken.
Hier maakten we dus gebruik van en tien minute later lag ik heerlijk te genieten achterop de kayak hoe Kat aan het peddelen was. Het voordeel voor mij was dat de achterste persoon niet kon peddelen zonder de voorste persoon bont en blauw te meppen. Laat ik nou net achterop zitten! Was het een twee persoons kayak, was het geen probleem. Maar in dit geval zaten we samen in een eenpersoons. (mochten jullie achterdochtig worden) Tijdens het peddelen kwamen we langs wat locale kinderen die in het water aan het spelen waren en wat toeristen die moesten lachen om het spektakel van mij languit achterop en Kat peddelen voorop. Ze wilde niet opgeven of ruilen van plaats dus was het voor mij ‘sit back and relax’.
Na een bijna ene uur flink peddelen begon ze moe te worden en zijn we naar de kant gegaan. Nu was het mijn beurt. Ze wilde op het strand blijven dus werd het tijd om te spelen in de golven 100 meter van de kant. Na anderhalf uur al seen of andere gek te hebben gepeddeld werd het ook voor mij tijd om terug te keren. Aangezien het eb werd en we niet echt meer konden zwemmen zonder iets open te halen aan het rif, besloten we weer terug te gaan naar onze Fale.

De volgende morgen hoorden we aan het ontbijt dat ze redelijk ver zonder water zaten. Het drinkwater was gelukkig genoeg, maar we moesten proberen nie te vaan de wc door te trekken etc. Best moeilijk als je mij kent ;-) Maar goed.
Een uurtje later waren de chauffeur en de broer van de eigenaresse op pad gestuurd om bij een kennis een dorp verderop water te gaan halen. Dit bleek een heel avontuur. Twee uur later kwamen ze terug met de truck en tapten ze het over naar de water reservoir met een tuinslang. Ze hadden 3 tanks bested, maar het kon maar komen per halve tank, omdat de bandjes van de truck niet sterk genoeg waren. Eigenlijk leek de hele truck niet sterk genoeg. Na dat leeg te hebben gekregen drie uur later, bleek het sneller te gaan met emmers. Dat werd de nieuwe tactiek.
Intussen had Kat nog steeds problemen met haar online bankzaken en wilden we naar het centrum om proberen daar iets te regelen. Gelukkig moest Caroline dezelfe richting op voor fruit tijdens het ontbijt en een Spaans stelletje dat gearriveerd was. We hebben onze dingen gedaan (ook nog souvenirs ingeslagen) en we waren op tijd klaar om ook weer met Caroline mee terug te rijden. We hoefden dus niet met volle tassen (ook gewone boodschappen) in de bus te proppen.

Aan het eind van de dag besloten we nog even op z’n Hollands de fiets te pakken en een stukje te rijden We zijn een stukje verderop gegaan richting de Abel Tasman landing plaats. Hier legde hij aan met zijn schip een paar jaar terug. Na een fotoshoot zijn we weer terug gereden en hebben we bij de buren gegeten. Onder het genot van veel te veel muggen heb ik genoten van mijn droge vis met ‘wijn’saus en kon Kat niet echt genieten van haar Teriyaki. Dit was overigens wel lekker, dus had ik het genoegen met 2 maaltijden. Na het te hebben weggewerkt met een Maka biertje en bijna mijn buik te hebben laten ontploffen, zijn we over het strand terug gelopen richting het strand. Die avond was de planning vroeg te gaan slapen (midden nacht) want de volgende dag werd het tijd om te gaan duiken!!!