Stukje paradijs op aarde

Eindelijk weer op pad. Richting het noorden. Op weg naar Coffs Harbour, maar dat zou een te lange rit worden om in 1 keer te doen, dus dan maar met tussenstop. Dit keer in One Mile Beach. Dit ligt 3 km ten noorden van Anna Bay en 8 km ten zuiden van Nelson Bay. Allebei niet al te grote dorpjes, maar wel heel mooi! Het is midden in het walvissen seizoen en ook barst het schijnbaar van de dolfijnen heel het jaar door. Wij moeten even het genoegen nemen met een hostel/camping (waar wij verdekt opgesteld staan tussen de bomen), zonder uitzicht op alles. Maar....We hebben hier koala's, een uil (al op het dak van de bus gehad), papegaaien en een kangoeroe hier op het terrein ronddwalen. Allemaal wild aangekomen en blijven hangen. Net als wij eigenlijk! Het plan was 1 nacht te blijven, maar het is uitgelopen op drie nachten. Hier is zoveel moois te zien en te beleven voor de strand/waterliefhebber, dat je aan een nacht te kort komt.
De eerste ochtend hier dus wakker geworden van aardig wat vogels en klonken nogal dichtbij. Bleken het de papegaaien te zijn die nog geen meter van de bus af zaten en lekker bezig waren. Tropische gedachte dus om mee wakker te worden. Daarna over het houtsprokkelpad in the middle of nowhere op weg naar het toiletgebouw. Gewoon een houten hut op palen met alle voorzieningen, maar zo'n natuurlijke uitstraling! Heerlijk!!!
Daarna hebben we even boodschappen gedaan, want er moest uiteraard wel ontbeten worden. Dit hebben we maar gedaan op het strand met mega zandduinen van Anna Bay. Hier kan je ook met een quad door de duinen scheuren en met een bus door de Sahara van Anna Bay, maar wij kozen (omdat wel al gewend waren van de bergen) voor de beentjes en gingen dus lopen.
Het strand zelf was ongeveer een kilometer of 10 lang, maar we hebben maar een klein stukje afgelegd. Helaas zagen we honderden aangespoelde dode vogels, waardoor ik me afvraag of iemand weet of er iets heerst/ gaande is in de wereld, want hier konden ze er ook geen antwoord op geven.

Daarna zijn we maar een rondje gaan rijden, want we hebben van de eigenaar een plattegrond gekregen met dingen in de omgeving.
Doorgereden naar Nelson Bay, of eigenlijk Shoal Bay, kwamen we uit bij een haventje. Daar zijn we uitgestapt en kwamen we uit bij een natuurparkje. En jawel hoor, er was een wandelroute. Met klim naar boven! Ik dus fanatiek het pad op (mijn reisgenoot iets minder fanatiek) en kwam al snel uit bij een splitsing. Rechtdoor over de tegels of rechtsaf de rimboe in over een soort zandpad?
Die vraag was al snel beantwoord en al snel liepen we langs de steile rotsen die hoog boven de zee uitstaken richting een uitkijkpunt. Hier genoot ik nog even van de heerlijk warme zeewind en de zon op het bolletje. Daarna zijn we een klein stukje terug gelopen en hebben de verharde weg genomen richting de top van de heuvel. Niet heel hoog (161 meter), maar wel met geweldig uitzicht over Nelson Bay, een vuurtoren waar je alleen bij laagtij kan komen en Port Stephens. Na hier een half uur te hebben weggedroomd, denkend aan van alles en nog niks (ook thuis hoor ;-) ) liepen we weer langzaam naar beneden. In de vertte was er op een van de eilanden nog een brand bezig en was van waar wij stonden (km of 5 schat ik) goed te zien. Wat verder beneden, stuitten we nog op een hagedis, wat erg leek op een varaan die ruim anderhalve meter lang was. (Sorry Tim, jij alleen de kleintjes?) Ook werden we omringd door fel blauwe vogeltjes die druk aan het tjilpen waren.
Toen we bijna bij de auto waren, hoorde ik druk gerommel in de bosjes en nieuwsgierig als ik was, ging ik een kijkje nemen. Eingelijk hoefde ik niet veel moeite te doen, want het dier kwam mij al tegemoet gelopen. Her bleek een egel/miereneter achtig iets te zijn. Hij leek zich niks van mij aan te trekken, hoe dichtbij ik ook was. Hij liep gewoon lekker rustig door en ging verder met mieren holletjes leeg te slurpen.
Eenmaal terug op honk, hadden we het toch wel warm en besloten we naar het strand te gaan. Niet die van Anna Bay, maar de weg oversteken en 5 minuutjes lopen en je bent bij het strand. Deze deed meer denken aan Spanje, met alle rotsen er omheen, wat gelijk een tropischer gevoel gaf.
Na ook de zonsondergang te hebben meegemaakt op het strand, werd het maar eens tijd om de keuken in te duiken, maar eerst toch even het zout en zand tussen de billetjes vandaan spoelen.

Na heerlijk te hebben gegeten, pakte ik nog even de bus richting Anna Bay, terwijl mijn reisgenoot in het hostel bleef. Hier in het prachtige stukje niemandsland heb je geen bereik met je telefoon en aangezien mijn moeder jarig was, wilde ik haar toch even feliciteren. Na ongeveer een kwartiertje rijden kwam ik dan eindelijk in het gebied waar een mast stond, want ik kreeg weer bereik (hebben we vaker gedaan he Tim??). Thuis ging alles naar wens, alleen begreep ik dat het weer niet zo lekker is als aan deze kant. Ik heb de kou inmiddels achter me gelaten en buiten een paar buien, schijnt hier de zon en zal het 's nachts niet kouder gaan worden dan 14 graden. En dat helemaal tot aan Cairns!!!
Na mijn ouders aan de lijn te hebben gehad ben ik weer terug gereden naar het hostel. Uitgestapt, liep ik bijna op een possom. Voor degenen die het niet kennen. Een raar beest.
Oke, ik zal nog wat duidelijker zijn; kruising tussen een kat/eekhoorn/rat. Niet dat het iets wegheeft van een van die beesten, maar goed.
Dit beestje had mij laat in de gaten en sprong heel schattig met 4 poten tegelijk de boom in en bleef mij heel zielig aan zitten kijken. Ik vond het wel grappig, dus was ik er eventjes bij blijven staan. Helaas mogen we geen foto's met flits maken en vanmorgen zag ik hem niet, dus heb ik geen bewijs. Wel heb ik een foto van de kangoeroe die heel nieuwsgierig hier rond huppelt.
Vandaag hebben we besloten een middagje naar het strand te gaan. Aangezien je hier gratis bodyboards kan huren heb ik er maar eentje meegenomen voor het gevoel nuttig te zijn met golven in de zee. Het ging eigenlijk nog verbazend goed! Ik heb een paar golven kunnen pakken (ik ga uiteraard alleen voor de grote waar ik half in verzuip) en spoelde dan helemaal blij als een kind aan.
Na een hele middag te hebben gedobberd in het water en ongeveer anderhalf uur aan de kant om bij te komen, besloten we nog even in Nelson Bay eten te gaan scoren. Dit hebben we zojuist verorberd. Ondanks dat mijn reisgenoot niet de knapste is, heb ik wel het geluk dat ze in Zweden een chefkok is en is het eten zeer goed te 'baften'! Bof ik toch maar eigenlijk!

Morgen gaan we toch weer verder op pad, want de tijd begint een beetje te dringen. Dan gaan we eindelijk verder richting Coffs Harbour (is ongeveer 400 km rijden, dus mooi genoeg voor 1 dag op de weg). Daar blijf ik misschien een paar dagen en zet ik deze Zweedse af. Of ik daarna alleen verder ga? Geen idee. De tijd zal het leren.
Ik geniet nu in ieder geval van het land en de zee. Net als vijf jaar geleden. Nu kom ik er dus achter dat dit ook iets is wat ik heb gemist, naast de vrijheid!