Terug naar Hangin rock en weer verder

Het weer was redelijk goed toen we op pad gingen richting de ruined castle. Een tocht van ongeveer 5 uur (heen en terug) door verschillende soorten landschap. Weer bossen met varens, eucalyptusbossen etc. Ook kwamen we weer aardig wat hagedissen tegen en veel vogels. Na ongeveer 2 uur te hebben gelopen/geklommen, kwamen we op de top van de heuvel, met daarop flinke rotsblokken. Daar moest aapje Ben (of mijn nieuwe bijnaam walibi) nnatuurlijk op klimmen. Het duurde niet lang of de rest van de groep was ook overgehaald om naar boven te klimmen. Met wat hulp van ondertekende kwam uiteindelijk iedereen veilig aan de top. Daar hebben we een half uurtje gezeten en genoten van het uitzicht, onder het genot van wat drinken en eten. Ook werd er uiteraard een hoop gelachen. Maar.... waar was nou het kasteel? Onze Portugese reisgenoot snapte er niks van. Die rots bleek zo te heten, dus er was geen kasteel. Probeer dat maar eens wijs te maken. “Er stond toch ruined (ruïne) castle? Dan moet er toch een gebouw zijn, wat ingestort is?” Uiteindelijk kwam ze erachter dat er inderdaad geen kasteel was, wat eigenlijk ook logisch was, want wie bouwt er nou zo'n ding in the middle of nowhere? Toen het doordrong barstte ze in lachen uit, wat heel aanstekelijk was, waardoor we er een uur langer over deden om terug te gaan naar het beginpunt, omdat iedereen op adem moest komen, vanwege de lachbuien.
Die avond hebben twee Duitse meiden voor mij en een nieuw aangekomen Engelse kerel gekookt. Ze hadden nog wat over en boden aan om aan te schuiven. Scheelt mij ook weer koken natuurlijk! Lekkere pasta met knoflookbrood en salade. Smaakte heerlijk!!

Gisteren scheen de zon weer heerlijk. Onze Canadese vriend moest de eigenaar helpen met een machine, waardoor wij niet samen op pad gingen. In plaats daarvan ging ik als een soort gids met 5 meiden/vrouwen terug naar de hangin' rock. Nu was het namelijk ook mooier weer om foto's te maken en was het dus niet moeilijk mij over te halen. Deze keer zagen we geen kangoeroes of andere spannende dieren. Alleen zon, een paar hagedissen en de vallei met daarboven een blauwe lucht! Na het gezelschap veilig naar de rand te hebben begeleid, was het de vraag wie het aandurfde de sprong over het gapende gat te maken. Na veel getwijfel werd er een lange stok gepakt ergens verderop in de bush. Dit werd gebruikt als meetlint en begonnen ze te oefenen om te kijken of ze de afstand haalden. En weer werd er getwijfeld. Nog maar eens over de rand kijken hoe diep het is. 'Wauw! Best diep! Zal ik wel of zal ik niet?' Uiteindelijk was er een Duitse dapper genoeg en sprong eroverheen. De rest besloot toch maar aan de veilige kant te zitten en toe te kijken hoe wij met zijn tweetjes op dat stuk rondhingen. Vanaf boven leek het een klein gat en dachten ze; doen we wel effe. Waarop ik zei; wacht maar af tot je er bent ;-). Na ongeveer een uur daar rond te hebben gehangen, kwam de wind opsteken en kwamen de donkere wolken in de verte aan. Tijd om terug te gaan dus. Al met al, een goed besteed middagje. Na anderhalf uur lopen, kwamen we weer terug aan bij het treinstation, waar we 2 uur moesten wachten op de trein, want we hadden de trein op 5 minuten gemist. Helaas.... Eenmaal terug op honk kon de barbecue beginnen. Er waren iets meer mensen dan in eerste instantie was gepland. We begonnen met2/3 en gisteravond waren we met ongeveer 12 a 13 aangeschoven bij de BBQ. Lekkere kangoeroebiefstuk, minder lekkere worstjes en een hoop salades, gegrilde pompoenen en aubergines (wat verbazend lekker was!). Daarna werd het tijd om rond het kampvuur te gaan zitten met een paar biertjes als afsluiting van een week in het hostel met een grote familie. Vandaag gaat de 'familie' zich namelijk opsplitsen over heel de wereld. Een aantal gaan naar Sydney om vervolgens terug te keren naar huis, sommigen naar Alice Springs en anderen gaan naar Nieuw Zeeland. Kortom, een laatste avond met 3 kwart van het hostel. Aangezien er heeeel veel van de groep naar Nieuw Zeeland vertrekken binnen 3 maanden, hebben we grote kans dat we elkaar daar weer tegenkomen en een soort reünie gaan hebben.
Voor mij is het ook weer tijd verder te gaan reizen. Ik heb alles net ingepakt en vertrek zometeen met de bus weer richting de kust, om vervolgens in Coffs Harbour aan te komen. Ik wil niet het hele eind in 1 keer rijden, dus besluit het op te splitsen in 2 dagen. Tot aan daar rijdt er iemand met mij mee. Zij was van plan eergisteren te vertrekken, maar tijdens het uitchecken en overhandigen van haar sleutel, was het nieuw ingecheckte vrouwtje zo slim om de deur op slot te doen. Met alles nog in de kamer, was deze Zweedse (Tim kent haar nog, Elin... Dus toch...) buitengesloten, waardoor ze haar bus miste en alle aansluitingen. Was ik toch zo aardig haar een lift aan te bieden tot Coffs.