Zien we de zon dan toch?

Aangezien ik een aantal dagen achterliep en geen mega verhaal wilde tikken, al was ie nog niet klein, heb ik het in tweeën verdeeld. We hebben namelijk in totaal ongeveer 2500 km afgelegd. Hierbij dus het vervolg:

Even over Eden zelf. Het is een gezellig ogend dorpje met mooie stranden. Mocht je er ooit langskomen, stop gerust even om langs de waterkant te genieten! Oorspronkelijk was het een walvisvaart dorp en ze bezaten een afgerichte orka. Die lokte vroeger walvissen de baai binnen en deze werden dus gevangen. Niet echt leuk voor dierenliefhebbers, maar vroeger was het hier heel normaal. Het is nu een bekend dorpje geworden onder de Australische bevolking in de omgeving en doen ze uiteraard niet meer aan walvisvaart. Wel kun je dagtochten boeken om walvissen te spotten. Het skelet van de orka staat hier nog in het Whale museum. Wij zijn er echter niet geweest, omdat we eindelijk zon wilden zien, dus moesten we kilometers vreten.

Eenmaal in de auto, begonnen we weer aan onze tocht. Voor vandaag stond Canberra op de planning. Een tochtje van bijna 500 km. Een flinke dag rijden dus. Onderweg weer wolken, regen en wind. Dit was niet optimaal, maar rond het weekend zou het vanaf Canberra naar boven aangenamer worden en voorspelden ze eindelijk het weer waar we al die tijd op hoopten. Zon en boven 20 graden.... Zou het echt gebeuren??
Na een uur of wat gereden te hebben over de princess Highway (de 1) kwamen we in Batesman Bay. Hier organiseren ze ook boottochten voor walvissen, maar die vertrokken om 8 uur 's ochtends. Beetje zonde als je rond half 1 pas aankomt. Vanuit daar zijn we de 52 opgereden door de bergen (nog niet de grootste hoor) richting Canberra. Na veel slingeren, berg op 20 km per uur en slingeren naar beneden, zag Ben een bordje linksaf als je een dam wilt zien. Aangezien hij toen achter het stuur zat, ging de bus spontaan linksaf! Na een minuut of 10 rijden hield de weg op en hadden we nog geen dam gezien. Toen we op het punt stonden om te draaien, omdat sommige stukken wel erg steil waren en we niet zeker waren of de bus het zou redden op een natte zandweg, zagen we daar ineens de dam. Gelijk de bus maar aan de kant gezet en eventjes rondgelopen. Het leek heel erg op het terrein van Jurassic Parc, als je de hekken die er stonden 5 meter zou verhogen en de boeien uit het water zou halen. Heel mooi uitzicht verder. Van daaruit nam Tim het stuur over en reden we weer hobbel de bobbel terug richting de hoofdweg, (58) .Eenmaal daarop reden we bijna in 1 ruk door naar de hoofdstad. Daar aangekomen, bleek parkeren toch niet altijd even makkelijk. In het midden van het centrum stond een parkeerplaats waar je max 4 uur mocht staan. Wordt lastig als je wilt overnachten lijkt me. Ook waren de voorspellingen niet al te best. 's Nachts rond het vriespunt en aangezien tim nog nooit in een hostel heeft geslapen, was dit de kans om het allemaal eens mee te maken. Na ingechecked te hebben liepen we nog even rond om het centrum te bekijken. Daarna werd het tijd om ons wasje te draaien, want hier waren er alle voorzieningen voor. Eenmaal alles schoon en droog te hebben ging ik nog een rondje lopen om het nachtleven beter te verkennen en Tim bleef eventjes lekker in de tv kamer hangen. Ik liep toevallig weer langs een pub waar live muziek was en smste Tim even of hij ook animo had. Aangezien het niet de bar was onder het hostel wat hij in eerste instantie dacht, besloot ik even terug te lopen naar het hostel en gelijk de bus mee te nemen. De meter liep namelijk inmiddels af en achter het hostel waren ook parkeerplaatsen verstopt, alleen wist de lokale bevolking ervan, waardoor die tot een uur of 10 volstond. Na eindelijk een plekje te hebben bemachtigd, haalde ik Tim op en gingen we nog even wat drinken onder het genot van (gouwe ouwe), slecht gezongen live muziek. Daarna was het welletjes en doken we terug het hostel in. De wekker was voor mij om 8 uur gezet, omdat de parkeermeter achter het hostel gevuld moest worden, wilden wij geen boete krijgen. Ik was eigenlijk ver voor mijn wekker wakker. Rond 6 uur moesten er een aantal Fransen de kamer uit om de bus te halen, om 7 uur kwam er een zatte kerel binnen en bleek in de verkeerde kamer te zitten. Was gelijk benieuwd wat wij allemaal voor plannen hadden deze vakantie, maar met name Tim was daar niet echt van gecharmeerd. Ik deed subtiel mijn ipod op mijn hoofd en deed alsof ik sliep. In de afgelopen jaren toch stiekem geleerd?? Eenmaal buiten rond 8 uur, waren alleen de straatvegers wakker en lag de rest van de stad nog in diepe coma. Behalve ik, want in een t-shirt met (wat achteraf bleek) 2 graden, ben je snel wakker! Het was inmiddels droog en kwam heel voorzichtig de zon om de bocht. Ik wilde nog wel even bij het wereldberoemde parlementsgebouw kijken (hoe cultureel ook) maar omdat het zo ….....koud was, doken we weer snel de bus in. Omdat het niet warmer zou worden dan 12 graden besloten we maar wat noordelijker te kijken. Met windkracht 8 van de zijkant en weerswaarschuwingen doken we toch de weg op. Ook dit beloofde weer een met vlagen spannende rit te worden. Langs binnenweggetjes met kasten van huizen en lappen grond eromheen en een benzinestation met het grootste kunststof schaap van een meter of 7 hoog zag ik een toeristische route (niet de eenvoudigste, veel steile heuvels) met een aantal watervallen. Die hadden we namelijk gemist en aangezien Tim een beetje een kleine dip had, besloot ik af te slaan en hem toch nog een waterval te gunnen. Eenmaal aangekomen, hoorden we een hoop vogels, zagen kraaien, maar nog geen waterval. Na een goeie anderhalve kilometer lopen, kwamen we daar aan. Eerst een hoop wind en toen.....Tim....Kijk eens naar beneden..... We zaten zo'n 80 tot 100 meter boven een klif op een rooster naar beneden kijkend. Gaaf!! Daarna werd het tijd om foto's te maken en zijn we (aan de goeie kant van de reling) langs de kliffen gelopen. Na een uurtje stapten we weer de auto in voor een paar uurtjes en zagen we ineens de zon, viel de wind een eind weg en zagen we in de verte de oceaan. Daar moesten we heen! Eenmaal dichterbij de kust zag ik een aantal mensen op de plank staan. Wel met wetsuits aan, maar we hadden de eerste gevonden!! Ik besloot dus even te gaan kijken en gaf tim de tip af te slaan bij Maikin. Hier hebben we even een half uur zitten kwijlen op de golven en surfers die in het water lagen. De eindbestemming voor die dag, Wollongong, lag 37 km verderop. We zijn gauw doorgereden en hebben een camping opgezocht waar we nu voor de 3e dag zitten. We zitten nu ongeveer 80 km ten zuiden van Sydney. Aangekomen hebben we nog even boodschappen gedaan en zijn gaan eten. 's Avonds hebben we nog even op het strand gehangen, maar de wind kwam weer opzetten. Gisterochtend besloten we nog een nachtje bij te boeken. Genietend van de zon, zijn we eerst even het cenrum ingedoken voor een bal en frisbee en zijn dit vervolgens op het strand gaan testen. Met de radio en koelbox erbij mt bier, voelde ik me net een Duitser. Het enige wat nog miste was een kuil. We kwamen hier wel van bij, want een weekje asvalt brak toch een beetje op. Nadat we gisteravond nog een bioscoop in waren gedoken (Tim wilde op tijd zijn, want hij verwachtte dezelfde opkomst als Metropolis op zondag) gingen we met 6 man de zaal in. Daarna zijn we teruggereden naar de camping en heb ik vanmorgen nog een nachtje bijgeboekt. Vandaag nog maar even relaxen op het strand, beetje ballen en genieten van de (al zeg ik het zelf) welverdiende zon!
De planning voor morgen is dat we via Tim zijn geboortehuis richting de Blue Mountains gaan voor een dag. Of 2. Daarna willen we iets noordelijker gaan kijken bij onze oude vedette van NAC, Patrick Zwaanswijk. Tim schijnt geregeld te hebben dat er tekst en uitleg van dit moment van samenzijn met mensen uit Breda in het blad in het stadion rondgaat. Wie onze foto/tekst ziet, bewaar effe een extra exemplaar voor mijn ouders aub. Ik zie er het komende jaar toch niks van.
Dit was het weer zo'n beetje. Jullie zijn eindelijk na 12 kantjes leeswerk helemaal bij tot aan vandaag en ik ga zometeen/vanavond nog een aantal foto's op internet zetten.

De warme groetjes vanuit Oz.