Kiwi's, het lijkt wel een soap

Ik zit nu heerlijk in het zonnetje op de veranda. Het is alweer eventjes geleden, dus is het weer tijd om jullie een beetje op de hoogte te brengen. Inmiddels is er weer het een en ander veranderd dus heb ik weer wat stof om op internet te zetten. Ik heb twee weken geleden mijn hostel omgeruild voor een aanbouw op een boerderij. De familie Tokkie is inmiddels ingewisseld voor een Indische familie. Geen F*CK meer over de schutting van onze bewaakster die alle voorbijgangers op die manier van het terrein af wilde houden of stevige staartmans die mensen van alles wijs maakte om zo geld van backpackers te innen, zonder zijn dingen waar te maken. Daarom is in een weekend tijd bijna het hele hostel leeg gelopen. Het had de laatste dagen meer iets weg van een concentratiekamp en dus werden er onder de backpackers ook de nodige geintjes gemaakt over het personeel. Met 13 man sterk zijn we vertrokken. De meesten zijn naar een caravanpark aan de andere kant van het dorp beland. Maar de meesten daarvan zijn inmiddels ook daar weer weg, omdat ze verder zijn gaan reizen.

Ook qua werk is er het een en ander gebeurd. Jaja, het lijkt wel een soap. Kiwi's plukken gaat niet over rozen. Het zijn dagen vol emoties. Ik heb mijn eerste baas ingeruild voor een baas die mensen aan nam bij het hostel. Van de eerste kreeg ik namelijk niet echt te horen wanneer we zouden werken, tot op de dag zelf dat ik 20 minuten later op de boerderij een half uur verderop moest zijn. Dat gaat nooit lukken natuurlijk. Bij de tweede baas heb ik het iets meer dan een week uitgehouden. Mede door het weer werkte het de afgelopen weken niet mee. 2-4 dagen per week werken helpt niet echt veel en als het regent, werk je niet. Kwam ook nog eens bij dat ons geniale samengestelde team langzaam uit elkaar viel. Dit bracht de nodige stress met zich mee bij een aantal mensen uit het team en dus waren irritatie, huilpartijen en ruzies voor twee dagen niet uitgesloten. Om het een beetje vrolijk in de tent (eigenlijk weiland) te houden, besloot ik mijn speakers en i-pod mee te nemen en voor een beetje sfeer te zorgen. Dat leek gelukkig te helpen en zo kwamen uiteindelijk ook de positieve emoties weer terug en werd er zowaar af en toe weer gelachen.
Helaas bleek heet niet voor lange tijd te werken. Door de onzekerheid over werk en een te klein team, bleven we met z'n tweetjes over van de elf. Dit team was dus te klein voor de baas. Wat er ook nog bij kwam is het niet of te weinig uitbetalen van salaris, waar ik overigens nog steeds mee in onderhandeling ben. Na dit gebeuren was ik het een beetje zat en ben ik nu inmiddels een week werkzaam in een pakhuis. Nog steeds kiwi's dus. Maasr niet meer buiten in de velden. Nu gaan ze machinaal in de dozen en mogen de pallets opgestapeld worden en wat andere loodswerkzaamheden. Toch weer logistiek dus haha. Dit is wat stabieler en krijg ik als het goed is gewoon normaal betaald zonder me zorgen te hoeven maken. Maargoed, genoeg drama.

Gelukkig heb ik ook nog leuke dingen meegemaakt. Zo zit ik op de boerderij vlakbij mijn nieuwe werk. Het bestaat uit een huis met aanbouw waar 16 mensen kunnen slapen. Maar achter de schuur is nog een soort chalet aangebouwd waar we met z'n vieren verblijven. Allemaal hebben we ons oude tokkie-hostel ingeruild. We hebben een eigen keuken, tv etc. Eigenlijk alles, op een wamachine na. Ik was al iets eerder ingetrokken, aangezien ik had betaald tot en met het weekend in eht hostel. 's Avonds kwam de Indische familie langs om te checken of alles in orde was. Ook kwamen ze maar gelijk een nieuwe magnetron,pannenset, broodrooster en waterkoker leveren. Ik moest wel twee dagen wachten op mijn borden, want die waren ze vergeten en de vrouw des huizes, sprak geen woord Engels, dus na een aantal dagen met handen en voeten geprobeerd te hebben, zijn we er uiteindelijk uitgekomen. Gelukkig had ik nog een hondenvoer bak waar ik uit kon eten in de tussentijd. Die twee dagen heb ik heerlijk genoten van mijn rust. Na een half jaar rondreizen met mensen in een hostel had ik twee dagen privacy. Even helemaal niemand om me heen om rekening mee te houden. Dit was overigens wel lang genoeg hoor. Die maandag werd het tijd om mijn oude/nieuwe huisgenoten op te wachten en welkom te heten. Ik deel het nu met 2 Duitsers en een Fransoos. Afgelopen week kwam er nog een Duitse meid op visite die onze Fransoos kende van Auckland. Zij is inmiddels weer op de bus gestapt richting Auckland om vervolgens het vliegtuig richting huis te pakken.

Vorige week hadden we nog een andere Duitser op visite, dus ook hier in de middle of nowhere kom je ze overal tegen. Maar tot verbazing kan ik goed met deze backpackende oosterburen opschieten. Ze hebben nog gevoel voor humor ook. Alle gekheid op een stokje, maar het is gezellig volk hier. Zo hebben we een quote van de dag. Met een oost-Duitser en een Fransoos heb je nog weleens vertalingsproblemen en komt het er grappig uit in het Engels. Zo hebben we: 'a spoon of cheese', 'can i take you' (ze bedoelden dat ze iets wilden hebben wat je in je handen hebt) en nog vele anderen. Ik zal ze op papier proberen bij te houden. Misschien komt er ooit nog een boek uit over leuke vertalings misverstanden.

Ook hebben we in de dagen dat we niet werkten en het toch goed weer bleek te zijn naar het strand van Mt. Manganui gegaan. Hier hebben we lekker in de hoge golven gezwommen, zijn we half verzopen en zijn de nodige schaafplekken bij mij en mijn huisgenoten ontdekt. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Vandeweek ben ik 's Avonds nog met mijn Duitse kamergenote naar Papamoa Beach gegaan. Effe uitgewaaid op het strand in het donker. Romantisch!! hahaha, nee, viel mee. Omdat we trouwens nog verder uit de bewoonde wereld zitten (6km buiten Te Puke in de velden) hebben we geen licht om ons heen van de steden en stikt het hier 's avonds dus van de sterren en lijken ze heel dichtbij. Ook vallende sterren lijken hier om de hoek in te slaan, omdat het zo helder is, dat het allemaal zo dichtbij lijkt. 's Ochtends worden we wakker met het geluid van kwetterende Tui's (vogels) en papegaaien die in de bomen naast ons leven. Heerlijk wakker worden dus met een bakje koffie op de veranda en luisteren naar de papegaaien. Dat is eens wat anders dan merels of mussen. Vandaag hebben we een dagje vrij en volgende week zullen we waarschijnlijk ook niet elke dag werken ivm pasen. Nu zijn jullie allemaal weer een beetje op de hoogte en hopelijk tot snel weer!!