Gelukkig Nelson

Zo slecht als we het hadden in Blenheim, zo goed hadden wij het in Nelson. Hoewel de modderstromen en aardverschuivingen hier een paar weken geleden nog orde van de dag waren en het wereldnieuws hebben bereikt, was er nu weinig van te merken. Het water stond redelijk hoog toen we aankwamen, maar daar was ook bijna alles mee gezegd. Hierover zometeen meer.

Na een twee uur durende busreis die slingerde tussen de bergen die veel deed denken aan de Pirineën, kwamen we aan in Nelson. We hadden nog geen overnachting geboekt en dit leek ons bijna fataal te worden. We begonnen bij de plaatstelijke VVV kantoor, maar degene die ons hielp was te druk bezig met haar nagels om ons te helpen. Dan maar rondlopen in het centrum en rondvragen. Bij het derde hostel kregen we te horen dat alle hostels in het centrum volgeboekt waren en we alleen 20 minuten (lopend en Nieuw Zeelandse begrippen) buiten het centrum aan een slaapplaats zouden kunnen komen. Totdat de eigenaren bij toeval binnen kwamen stappen. Zij vonden het sneu dat we al aan het rondhobbelen waren en boden ons een lift aan naar hun kennissen die ook een hostel hadden boven een Ierse pub vijf minuten verderop. Bij mij gingen de belletjes rinkelen. Slaapplaats, Ierse pub?? Ze bleken plaats te hebben en 10 minuten later lagen we in een superschone kamer met eigen blinkende badkwamer. Hier kwam tot een paar maanden terug de toerorganisaties voor jongeren (Kiwi experience en Stray) en we werden hier ook vriendelijk ontvangen. Het inchecken werd gewoon in de bar gedaan en we werden netjes behandeld als gasten in plaats van ‘goedkope’ backpackers. Want dat zijn we tenslotte.
We hebben hier 3 dagen doorgebracht en hebben Nelson een beetje verkend. Aangezien het voor een week redelijk prijzig was (ze hadden geen weekprijzen) hebben we rondgekeken voor een andere plek. Na het weekend hadden ze in het midden van het centrum nog een hostel met een kamer voor ons. We hebben het centrum van Nieuw Zeeland gezien (twee keer zelfs), dus ik ben echt in het midden van het complete land geweest (midden van zowel noord als zuideiland bij elkaar) Onderweg zijn we nog een dood schaap tegengekomen op het pad die we klimmend moesten ontwijken en zijn we nog bij de haven rond gaan lopen. Onder het zoeken naar een andere slaapplaats, kwamen we nog was restanten tegen dichtbij het water waar goed te zien was dat er overstromingen waren. Een berg/heuvel was verzakt en al het zand en modder kwam 20 meter naar beneden op een paar gebouwen. Ook wat kust wandelroutes waren geblokkeerd, aangezien de trappen en routes weggespoeld waren of je moest een paar (14) treden overslaan om je route naar boven te vervolgen. Maar in het centrum zelf was niks te zien.
Ook hebben we afgelopen weekend nog een vliegerfestival bijgewoond. Niet zo groot als die in Scheveningen, maar toch wel kleurig en een vrolijk geheel. Ook hebben we nog een Japanse en Chinese tuin bekeken, wat achteraf niet spannend was, afgezien van een echte Hollandse molen!!
Vandaag zijn we na anderhalve week Nelson weer vertrokken. Nu is het echter alleen verder reizen. Kat vliegt namelijk maandag vanuit Auckland via Kuala Lumpur richting Duitsland en ik heb Christchurch op mijn ticket staan. Na bijna 10 maanden hebben we een punt moeten zetten achter het samen reizen. De busrit hebben we grotendeels nog samen kunnen maken, maar ik moet overstappen op een andere plek. Zij is inmiddels aangekomen in Picton en ik ben aan het wachten op de volgende bus in het allesbehalve gezellige Blenheim..... Laten we hopen dat de aardbevingen zich een beetje gedeisd houden de komende tijd.