bloed, ,zweet en relaxen

Hier ben ik dan weer. Iedereen een fijne pasen gehad en fijn de eitjes geschilderd of gezocht? Ik heb mijn eitjes natuurlijk gekleurd. Heeft iedereen ook nog een fijne koninginnedag gehad met rijkelijk vloeiende alcohol? Hier is in de tussentijd niet veel veranderd. Ik werk nog steeds in het pakhuis en werk lekker lange dagen van 12 uur of langer.

Met het paasweekend waren we vrij en zijn we naar de heet-waterbronnen gegaan in het Coromandel gebied. Stukje richting het noorden dus. Hier hebben we op het strand kuilen gegraven om vervolgens vol te laten lopen met zeewater dat verwarmd werd door de bodem. Alhoewel... Ik heb mijn Duitse huisgenoten laten graven, aangezien zij er bekend om staan dat ze er meer ervaring mee hebben dan Nederlanders. Dus na een half uurtje te hebben toegekeken, werd het tijd om met mijn geïmproviseerde badmuts in de kuil te gaan dobberen. Dat gaf uiteraard wel wat bekijks. Misschien verklaren de foto's in de toekomst waarom.
De volgende dag hebben we afscheid genomen van een van onze Duitse vrienden, want die besloot een 'hula hula' cursus te gaan volgen in Tonga. Niet dat er iets dergelijks bestaat. Na hem af te hebben gedropt in Tauranga, hebben we in het zonnetje nog wat rondgehangen in het centrum vanwege het jazz festival. Ook hier kennen ze dat en lijkt het erg op die van ons in Breda. Daarna besloten we om voor de verandering richting mt. Manganui te gaan. Dit keer niet voor het strand, maar om de 'berg' zelf te beklimmen. Hoog is het namelijk niet met zijn 354 meter en dus waren we al na drie kwartier via slingerweggetjes en tussenstops bij de top. Daar aangekomen, waren er drie mannen aan het parapenten. Moest gelijk aan mijn oudste zus denken in Frankrijk.
Na wat foto's te hebben gemaakt en wat relaxen op de top werd het weer tijd voor de afdaling. Dit ging een stukje sneller, aangezien we rennend bergafwaarts gingen. Eenmaal zo goed als beneden, kon ik het niet laten om de wollige vriendjes te begroeten. Met andere woorden... Op schapenjacht met de broek op de enkels, want ja, waar kan het beter dan in Nieuw Zeeland? Ik was niet snel genoeg, dus ze wisten voor de verandering, net als in Ierland, te ontkomen. Hopelijk krijg ik nu geen wnf of andere dieren organisaties achter me aan. Ze zijn nog vrij en in goede handen :-) daarna begon de gewone werkweek weer.

Twee weken geleden hebben we onze 'buren' uitgenodigd voor onze zelfgemaakte bbq. Ze slapen namelijk in het andere huis op hetzelfde terrein als ons.
Eerst een flink kampvuur gestookt en vervolgens, toen de vlammen verdwenen, de roosters erop gegooid en met wat biertjes een heerlijke bbq gehad. Daarna weer het kampvuur opgestookt en tot middernacht heerlijk zitten bomen met de backpackers. Een iets andere koninginnedag dan vorig jaar, maar een beetje verandering kan nooit kwaad natuurlijk ;-)


Vorige week zijn ik en mijn Franse huisgenoot richting Rotorua vertrokken. Hier ben ik in januari ook geweest met Bicker voor een Mapei avondje. Nu was het tijd om de boel op het gemakje te gaan bekijken. Het was verdacht rustig, maar het bleek dat ze ook hier moederdag vierden en dat het hier nog populairder is dan in ons eigen landje. We hebben in de tuinen bij het museum rondgehangen en van het zonne genoten. Daarna zijn we via de winkelstraat en de straat met eettentjes met Latino live muziek (deed me aan midden amerika denken van de reis vorig jaar) richting het meer gelopen. Daar aangekomen bleek er een markt te zijn waar we even hebben gekeken en daarna hebben we wat gedronken aan het water.
Toen dat eenmaal achter de rug was, besloten we nog de bergen in te gaan.
Het was al aan het eind van de dag, de de zon werd al wat zwakker. Maar aangekomen bij een van de omliggende heuvels hadden we mooi uitzicht over Rotorua. Hier was een restaurant met uitzicht over het meer en de stad. Ook hadden ze een enorme stier en wat herten. Toch nog even wat foto's gemaakt. Na nog een stuk van een uur over een pad te hebben gelopen hoopten we op mooier uitzicht op de top.

Helaas was het enige dat wij daar te zien kregen een televisie mast omgeven door bomen. En dat terwijl er een mooie zonsondergang aan brak. Dus terug naar beneden gerend en op zo'n 40 meter lager (en weer in de buurt van het restaurant) konden we alsnog de zonsondergang fotograferen. Helaas niet met de stad op de achtergrond, maar met het meer. Toch nog een leuk alternatief.

Daarna werd het weer tijd om te werken. Gisteren zijn we richting het strand gegaan. Vreemd om de zee in te duiken wanneer het winter is en je nog bijna elke dag in kortweg broek en t-shirt of een best kan rondlopen. Gisteren avond hebben we lekker onder het genot van Jamaicaanse rum lekker rond het kampvuur zitten dineren. Dat hadden we wel verdiend vonden we,na een week werken waarvan twee dagen van 13 en 15 uur werken. Vandaag staat er weinig op de planning. Mischien een kijkje nemen bij de watervallen hier in de buurt. Ik heb deze namelijk nog niet gezien. En misschien jullie eindelijk weer eens verblijden met foto's.