Toga, Toga, Toga! Elite verjaardag en trillen
Door: Ben
Blijf op de hoogte en volg Ben
09 Maart 2011 | Nieuw Zeeland, Auckland
Inmiddels is er afgelopen weken veel gebeurd in Nieuw Zeeland. Van de grootste gebeurtenis hebben jullie vast wel het een en ander gezien en gehoord op het nieuws. Maar ik zal even bij het begin beginnen.
Hierbij het vervolg op het vorige verhaal:
Daar zat ik dan. In mijn eentje op pad gegaan richting het festival. Het was een grote happy family. Ik zat als een van de zeldzame toeristen en zowiezo een van de weinige blanken tussen complete gezinnen met koelboxen eten en drank. Ook zaten de mensen grotendeels onder de tattoo's. De ene nog groter dan de ander en de ene persoon zat nog meer onder dan de ander. Best fascinerend om dat allemaal te aanschouwen. Ook hebben we genoten van de complete middag reggae muziek en lokale bands. Volop genieten dus in het zonnetje.
In de tussentijd is er niet veel spannends gebeurd. Tot aan de vrijdag erop.
Alle backpackers waren al weken lang in rep en roer, want het grootste bootfeest van Nieuw Zeeland zat eraan te komen. Met bijna 400 mensen op een boot, Dj's en drank aan boort. En ik was erbij! Als thema was het een Toga feest, dus iedereen moest verkleed. Wij als een stel Spartanen verkleed en anderen weer als Cesar. Wij waren met ons groepje redelijk op tijd en moesten nog wachten tot we aan boord konden. Maar als voordeel hadden we natuurlijk, dat we de overige 360 verkleedde mensen aan zagen komen. En beroemd dat we zijn geworden in Azie!!! Ik denk dat we nog meer handtekeningen uit moeten gaan delen dan Bruce Lee tig jaar geleden als ik ooit nog die landen in duik.
Na het feest op de boot, waar we 4 uur op hebben rondgevaren, was er een afterparty in onze redelijke thuishonk in de weekenden. Backpackersbar the Globe (Bicker kent hem nog wel?)
Hier zijn we nog eventjes doorgegaan tot in de vroege uurtjes met veel muziek en nog meer gratis drank.
Drie weken geleden was het dan zover.
Ik ben weer officieel een jaartje ouder. En natuurlijk ook gelijk een stuk wijzer. Het vieren begon eigenlijk al een avond van tevoren. We gingen om een paar gratis biertjes. Na een tijdje te hebben zitten kletsen met een paar elitaire zakenmensen (eentje bleek blauw bloed te hebben in Engeland) aan tafel, bleven ze ons alcohol voeren. We wilden eigenlijk niet, want het is niet netjes om alleen maar te ontvangen, maar we hadden geen keus. Zeker niet toen ze uitvogelden dat de volgende dag mijn verjaardag zou zijn. Dus hop! Over op de shotjes en mix drankjes. Dat ging ongeveer 12 uur lang door tot de volgende ochtend 6 uur. Toen werd het langzaam aan tijd om naar bed te gaan, want om 10 uur mocht ik weer kamers schoon gaan maken.
Half bezopen natuurlijk aan het werk gegaan, maar het was me vergeven. Het was immers mijn verjaardag! En de lol was er ook niet minder om. Die avond was het plan het rustig aan te gaan doen, maar omdat het toen pas echt mijn verjaardag was, bleef iedereen mij weer voeren tot in de vroege uurtjes. Wel 2 gratis nachtjes (voordeel voor een backpacker) maar wel eventjes genezen van de alcohol. Voor een dag of twee :-)
De afgelopen twee weken heb ik gewerkt als een sales pikkie. Netjes in pak langs deuren gaan om mensen lid te laten worden voor Unicef. Op zich geen slecht idee, werken voor een goed doel. Ware het niet dat iedereen op dit moment liever zijn centen uitgeeft aan een belangrijker doel en veel dichter bij huis (En terecht) namelijk Christchurch. De meesten hebben natuurlijk wel van de aardbeving gehoord neem ik aan, dus ik zal niet teveel in de gebruikelijke details gaan. Ook al zat ik er ver vandaan, het voel anders toch aardig dichtbij. Niet de trillingen ofzo, maar de verhalen, het nieuws etc. Het leeft hier natuurlijk enorm. Ik heb al gelijk met een zeer bekende journalist (mams) aan de telefoon gehangen om te informeren en op de hoogte te houden. Ik hoop trouwens dat ze wat aan de updates gehad heeft hahaha. Ook hebben we afgelopen week mensen opgevangen hier in het hostel en de verhalen die je van sommigen hoort, zijn niet erg fijn om mee te maken. Mensen die net op tijd naar buiten renden, achterom keken en de mensen achter hun bedolven zien worden. Ik zal het niet te dramatisch maken voor jullie, want jullie hebben al genoeg leed gezien van Nieuw Zeeland. Inmiddels been ik dus weer gestopt als verkoop pikkie en ben ik hard op zoek naar een ander baantje. Op dit moment is alles welkom haha. Verder is het hier vandeweek inmiddels met bakken uit de hemel gekomen (voor het eerst sinds tijden), maar is het nog steeds een graadje of 20-22. Niks te klagen dus, want ik hoorde al van jullie temperaturen in Nederland met -8 enzo. Met andere woorden, wees niet ongerust, ik leef gelukkig nog in dit prachtige, vriendelijke en kortom geweldig land.
P.S.
Ik vond het wel weer tijd worden om weer wat foto's op internet te gooien (voor Cyriel zijn ze niet nieuw) dus hierbij de late versie van onze roadtrip afgelopen januari op http://community.webshots.com/user/ben_hamelink
Hierbij het vervolg op het vorige verhaal:
Daar zat ik dan. In mijn eentje op pad gegaan richting het festival. Het was een grote happy family. Ik zat als een van de zeldzame toeristen en zowiezo een van de weinige blanken tussen complete gezinnen met koelboxen eten en drank. Ook zaten de mensen grotendeels onder de tattoo's. De ene nog groter dan de ander en de ene persoon zat nog meer onder dan de ander. Best fascinerend om dat allemaal te aanschouwen. Ook hebben we genoten van de complete middag reggae muziek en lokale bands. Volop genieten dus in het zonnetje.
In de tussentijd is er niet veel spannends gebeurd. Tot aan de vrijdag erop.
Alle backpackers waren al weken lang in rep en roer, want het grootste bootfeest van Nieuw Zeeland zat eraan te komen. Met bijna 400 mensen op een boot, Dj's en drank aan boort. En ik was erbij! Als thema was het een Toga feest, dus iedereen moest verkleed. Wij als een stel Spartanen verkleed en anderen weer als Cesar. Wij waren met ons groepje redelijk op tijd en moesten nog wachten tot we aan boord konden. Maar als voordeel hadden we natuurlijk, dat we de overige 360 verkleedde mensen aan zagen komen. En beroemd dat we zijn geworden in Azie!!! Ik denk dat we nog meer handtekeningen uit moeten gaan delen dan Bruce Lee tig jaar geleden als ik ooit nog die landen in duik.
Na het feest op de boot, waar we 4 uur op hebben rondgevaren, was er een afterparty in onze redelijke thuishonk in de weekenden. Backpackersbar the Globe (Bicker kent hem nog wel?)
Hier zijn we nog eventjes doorgegaan tot in de vroege uurtjes met veel muziek en nog meer gratis drank.
Drie weken geleden was het dan zover.
Ik ben weer officieel een jaartje ouder. En natuurlijk ook gelijk een stuk wijzer. Het vieren begon eigenlijk al een avond van tevoren. We gingen om een paar gratis biertjes. Na een tijdje te hebben zitten kletsen met een paar elitaire zakenmensen (eentje bleek blauw bloed te hebben in Engeland) aan tafel, bleven ze ons alcohol voeren. We wilden eigenlijk niet, want het is niet netjes om alleen maar te ontvangen, maar we hadden geen keus. Zeker niet toen ze uitvogelden dat de volgende dag mijn verjaardag zou zijn. Dus hop! Over op de shotjes en mix drankjes. Dat ging ongeveer 12 uur lang door tot de volgende ochtend 6 uur. Toen werd het langzaam aan tijd om naar bed te gaan, want om 10 uur mocht ik weer kamers schoon gaan maken.
Half bezopen natuurlijk aan het werk gegaan, maar het was me vergeven. Het was immers mijn verjaardag! En de lol was er ook niet minder om. Die avond was het plan het rustig aan te gaan doen, maar omdat het toen pas echt mijn verjaardag was, bleef iedereen mij weer voeren tot in de vroege uurtjes. Wel 2 gratis nachtjes (voordeel voor een backpacker) maar wel eventjes genezen van de alcohol. Voor een dag of twee :-)
De afgelopen twee weken heb ik gewerkt als een sales pikkie. Netjes in pak langs deuren gaan om mensen lid te laten worden voor Unicef. Op zich geen slecht idee, werken voor een goed doel. Ware het niet dat iedereen op dit moment liever zijn centen uitgeeft aan een belangrijker doel en veel dichter bij huis (En terecht) namelijk Christchurch. De meesten hebben natuurlijk wel van de aardbeving gehoord neem ik aan, dus ik zal niet teveel in de gebruikelijke details gaan. Ook al zat ik er ver vandaan, het voel anders toch aardig dichtbij. Niet de trillingen ofzo, maar de verhalen, het nieuws etc. Het leeft hier natuurlijk enorm. Ik heb al gelijk met een zeer bekende journalist (mams) aan de telefoon gehangen om te informeren en op de hoogte te houden. Ik hoop trouwens dat ze wat aan de updates gehad heeft hahaha. Ook hebben we afgelopen week mensen opgevangen hier in het hostel en de verhalen die je van sommigen hoort, zijn niet erg fijn om mee te maken. Mensen die net op tijd naar buiten renden, achterom keken en de mensen achter hun bedolven zien worden. Ik zal het niet te dramatisch maken voor jullie, want jullie hebben al genoeg leed gezien van Nieuw Zeeland. Inmiddels been ik dus weer gestopt als verkoop pikkie en ben ik hard op zoek naar een ander baantje. Op dit moment is alles welkom haha. Verder is het hier vandeweek inmiddels met bakken uit de hemel gekomen (voor het eerst sinds tijden), maar is het nog steeds een graadje of 20-22. Niks te klagen dus, want ik hoorde al van jullie temperaturen in Nederland met -8 enzo. Met andere woorden, wees niet ongerust, ik leef gelukkig nog in dit prachtige, vriendelijke en kortom geweldig land.
P.S.
Ik vond het wel weer tijd worden om weer wat foto's op internet te gooien (voor Cyriel zijn ze niet nieuw) dus hierbij de late versie van onze roadtrip afgelopen januari op http://community.webshots.com/user/ben_hamelink
-
09 Maart 2011 - 07:59
Jill:
lieve bennie, was ik toch helemaal je verjaardag vergeten.....sorry! beetje laat maar bij deze nog gefeliciteerd hahahh :P xxxxxxxxxx Jill -
09 Maart 2011 - 08:16
Daantje:
Je veter zat los!!! Doe je wel voorzichtig als je de bergjes op wandeld? Wel weer prachtige foto's. Ook weer heerlijk om wat van je te lezen. Zo te zien heb je een geweldige verjaardag gehad met veel gratis drank. Een beter kado kan haast niet natuurlijk. We hebben het nieuws over de aardbeving uiteraard gevolgd. Kan me voorstellen dat mensen hun geld nu anders willen besteden dan aan unicef. Hopelijk vind je snel wat anders en tot die tijd wens ik je veel succes met het schoonmaakwerk. Hier gaat verder alles goed. Moet zo gaan hardlopen in de bossen. Gelukkig is het net droog en hoop dat dat nog even zo blijft.
Dikke kus vanuit een nat en koud Nederland. -
10 Maart 2011 - 09:43
Johan:
Hey Bennie,
Leuk weer even wat van je te lezen, na het nieuws van de aardbeving heeft de media het ruim schoots gebracht, zowel op radio/tv als de geschreven media staan nog steeds berichten zoals de de rots Rocky.
Een man in Nieuw-Zeeland, wiens huis tijdens de zware aardbeving in dat land door een enorm rotsblok werd vernield, heeft de steen op een internetveiling verkocht. Het rotsblok wisselde voor omgerekend zo'n 32 duizend euro van eigenaar.
Phil Johnson woont in Christchurch.
Tijdens de aardbeving van eind februari rolde een rotsblok van dertigduizend kilo van een helling af, ramde door het dak van zijn garage heen en kwam tot stilstand in de hal.
Op internet prees Johnson de steen als een ideaal ornament voor in de tuin of 'zoals bij ons, een prachtige uitbreiding van je ameublement'.
De hoogste bieder was een skibedrijf dat vijftigduizend Nieuw-Zeelandse dollar (26 duizend euro) wilde betalen voor het rotsblok.
De op een na hoogste bieder besloot zijn bod, tienduizend dollar, eveneens over te maken in ruil voor een skivakantie van het skibedrijf. De opbrengst van de veiling doneert Johson aan het Rode Kruis.
Grappig dat mensen het niet voor hun zelf gebruiken maar het ook nog aan een goed doel schenken en zo zie je maar weer, uit elke ramp kan ook weer iets positiefs komen.
Je hebt er niet bij gezegd hoeveel nieuwe ponsoren je gevonden hebt?
Misschien kan je wel gaan werken in de bouw, daar zullen ze straks wel genoeg werk in hebben!?
Je moeder zal er wel voordeel van gehad hebben nu had ze de info uit eerste hand!? Heb je de verjaardagskaart nog ontvangen?
Wederom weer leuke foto's, ik vind het altijd erg leuk om plaatsen op foto's terug te zien waar ik zelf ook geweest ben.
Surfend op het internet vond ik nog een leuk fonomeen uit Breda, er schijnt elk jaar een kluuntocht (maar ja dat weet jij vast!) georganiseerd te worden in hartje stad, waarmee je ook een kluun kruisje kunt bemachtigen, en laat ik er nou een in mijn bezit hebben, goed he'! Mijn schoonzusje wordt 50 dit jaar en ze wilde graag een paar nieuwe (kluun) schaatsen en zodoende kwam ik op een site uit van deze organisatie en zij hebben mij aan wat atributen geholpen voor een prachtig kado, altijd behulpzaam die mensen uit Breda!? (dit doet je vast goed!)
Nog een kleine 2 weekjes en dan gan we op voor het land van de rijzende zon en eten met stokjes, ik heb al aardig geoefend en het gaat best aardig al zeg ik het zelf, dus zal niet omkomen van de honger.
Ben heel veel succes met het vinden van een andere baan en veel plezier daar maar dat zal vast lukken.
Groetjes van Schiphol,
Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
