Laatste weekje voor Cyriel

Na een gezellige quiz avond in de Ierse pub, gingen we met een paar Ozzies die we daar hebben leren kennen door naar een andere kroeg. Na daar ook nog de nodige alcohol tot ons genomen te hebben en een piercing rijker, werd het tijd terug te gaan naar de camping.
De volgende dag zijn we naar Rotorua gereden. Onderweg zijn we nog bij wat thermische bronnen gaan kijken (rook uit de grond). Toen we op onze nieuwe bestemming de tent op wilden gaan zetten, bleek 1 tentstok te zijn gebroken. Op zoek naar dezelfde winkelketen waar we de tent hebben gekocht dacht ik maar. Daar aangekomen, bleken ze geen losse stokken te verkopen of te vervangen, maar kregen we als tip naar een outdoor speciaalzaak te gaan aan de andere kant van het dorp. Alles zag er redelijk prijzig uit binnen, dus we waren al op het ergste voorbereid. Kregen we toch een nieuw stokkie voor 4 dollar mee. Dat was dus een meevaller en konden we vlak daarna de tent nog opzetten. Daarna zijn we het centrum wat gaan verkennen en hebben we langs het meer (waar de camping aan lag) gelopen. 's Avonds werd het nog even tijd voor internet (vorig verhaal) en zijn we op tijd gaan slapen.
De volgende ochtend werden we wakker met het idee een rondje te gaan rijden in de omgeving.
Al gauw kwamen we bij Zorb uit. Dit is met een bal van een berg af rollen. Die van ons was gevuld met warm water, waardoor het meer een waterglijbaantje was, maar waarin we toch nog redelijk op elkaar stuiterden en over de kop sloegen, aangezien wij met z'n tweetjes in de bal zaten en zodra er eentje valt, gaat de ander natuurlijk ook.
Toen we daarna eenmaal opgedroogd waren, reden we naar de overburen. Hier was namelijk een adventure park waar eigenlijk weinig avontuur was. (Bungy jump die niet hoog was, boven een ventilator hangen, zoals in Roosendaal, maar dan nog lager) Daarnaast was een schapenboerderij waar Cyriel eigenlijk nog wel naartoe wilde (ik ook hoor, lekkere schaapjes) Maar toen we het entreebedrag zagen, waren we maar gauw weg. We probeerden een binnendoorweggetje te vinden terug naar het centrum, maar onderweg werden we nog opgehouden bij een 'dierentuin'. Het was meer een leeuwen fok centrum met nog wat andere diertjes, maar wel heel mooi aangelegd. Konden we toevallig nog een leeuwen welpje aaien en fotograferen. Lief beestje! Ze was al wel 7 maanden oud, maar nog een beetje klein voor haar leeftijd. Daarna was het voedertijd voor de grote leeuwen en hebben we daar nog even bij staan kijken. Nog nooit zo dichtbij als hier! Dit zou in Nederland denk ik ook niet mogen, maar hier zat er alleen een gazen heras hek voor met wat schrikdraad aan de binnenkant. Je kon ze bij wijze van spreken als je levensmoe was nog aaien ook. Wij hielden het maar bij foto's maken door het gaas heen.

Terug op de camping moesten we ons snel klaar maken en omkleden voor het avondprogramma. Dit bestond uit eten en een complete Maorishow.
Nadat we werden opgehaald, kregen we bij het restaurant nog wat tekst en uitlleg over wat we die avond konden verwachten. Niet lang erna gingen we bepakt met camera en vest het bos in. Daar kwamen de eerste traditionele Maori krijgers (niet meer zoals vroeger, maar goed nagespeeld) tevoorschijn en schrokken er toch wel een paar mensen. Toen we bij het water kwamen, zagen we even later een nagebootste kano voorbij komen met 'krijgers' erin. Na dit showtje gingen we via de keuken waar het eten lag te garen naar een podium. Hier werd een show met dans, vechten, cultuur en tattoo uitleg gevuld voor meer dan anderhalf uur. Met als afsluiting de Haka. Deze was veel uitgebreider dan die van de Rugby, maar ook veel mooier. Daarna werd het tijd om wat te gaan eten bij het buffet. Na heerlijk aan de kip en lamsvlees te hebben gezeten mochten we weer op pad. Deze keer gingen we naar het park van de buren om de nachtdieren te bekijken, waaronder de possums en... de Kiwi vogel. Wat een stressvolle beestjes zijn dat zeg! Rondjes rennen, want ze kunnen niet vliegen, maar bij het minste of geringste geluid rennen ze helemaal als debielen rond. Leuk om te zien dus. Ook hebben we nog wel wat andere dieren en vogels (papegaaien vooral) gezien, maar die waren iets minder interessant. Uiteindelijk kwamen we rond een uurtje of 11 terug aan bij de camping en duurde het niet lang voor we redelijk uitgeput van alles in slaap vielen.
De volgende ochtend zijn we weer verder op pad gegaan. Terug naar de oostkust, om vanuit Whakatane richting White Island te gaan. Dit is Nieuw Zeelands enige aktieve vulkaan op 50 kilometer van het vaste land. Deze moesten we nog even boeken en aangezien de boot 's ochtends vertrekt, waren we dus te laat. Het werd dus de volgende dag. Om de tijd op te vullen zijn we naar het strand gegaan. Na een BBQ op de camping hebben we alle elektronica opgeladen voor de volgende dag, want we moesten er vroeg uit om in de boot te stappen.

's Ochtends waren we op tijd bij de boot. We hadden dus nog tijd om koffie te drinken. Onze rode kindervriend heeft nog nooit zulke smerige (en weinig) espresso gekregen haha. Daarna werd het tijd om aan boord te gaan. Het was in het begin nog een beetje aan het miezeren, maar na een tijdje begon het langzaam op te klaren. Het bleef nog wel bewolkt, maar het was inmiddels droog. Na ongeveer een uurtje te hebben gevaren, begon de boot vaart te minderen. Dit moest iets betekenen, want het zou ongeveer twee uur duren voordat we bij de vulkaan zouden komen. Er bleek dus een hele school dolfijnen rond de boot te zwemmen en te springen. Gauw onze camera's erbij gepakt natuurlijk en plaatjes schieten maar. Ik weet nog niet of mijn deel gelukt is, want daar heb ik nog niet naar gekeken. Wel zijn er genoeg gemaakt, dus zal er vast wel eentje tussen zitten die goed is.
Na ongeveer een kwartiertje te hebben rondgecirkeld, gingen we weer verder op pad richting de vulkaan.
We stopten op ongeveer 80 meter bij de vulkaan vandaan en moesten van daar overstappen op een klein rubberbootje om zo de kant op te komen. Bepakt met camera, helm (moest gelijk aan Bert Visscher denken) en een gasmasker, die Cyriel nog wilde houden voor 's nachts in de tent, liepen we uiteindelijk een uurtje of 2 rond op de vulkaan. Ook hier hebben we weer veel foto's van gemaakt. We hadden ook oosterburen in onze groep zitten die al gelijk heel fanatiek met de gasmaskers omgingen (net als een aantal jaar geleden leek het) en schoten al in de stress, zodra ze wat rook zagen. Genoeg lol van onze kant uit dus. Na de toer, die best indrukwekkend was, kregen we nog even de tijd om te gaan zwemmen en van de boot af te duiken. Na ongeveer een half uurtje kwam de lunch en voeren we weer langzaam in de volle zon terug richting Whakatane.
's Avonds zijn we nog een biertje (en meer drankjes) gaan drinken met een Nederlands stelletje die we op de boot hebben leren kennen. Het publiek in de pub was wel gemiddeld 60+, maar dat mocht de pret niet drukken. Het leek namelijk of ze in hun tweede jeugd waren.

De volgende dag werd het tijd om de totaal andere kant van het eiland op te rijden richting de westkust. Nu stond Waitomo op de planning. We wilden dit via Hobbiton doen en aangezien we tijd genoeg hadden en het lekker weer was, besloten we dus maar een beetje om te rijden. Voor degenen die het niks zegt;
Hobbiton is eigenlijk een stukje decor van de film Lord of the rings waar de Hobbits zouden leven. Aangezien de tour een beetje prijzig was, hielden wij het maar bij een paar foto's van een aantal beeldjes in het dorp in plaats van de originele filmset. (wat een weiland blijkt te zijn)
Toen we weer een paar kilo lichter waren, nadat we het WC gebouwtje hadden bedwelmd, reden we maar gauw richting Waitomo. Die avond hebben we nog een wandeling gemaakt van een uurtje of twee in het donker en zijn we bijna aangevallen door een stel wilde koeien en een stier en hebben we nog twee possums gezien (kruising tussen een kat/eekhoorn/rat). De volgende dag zouden in een bandje door de grotten dobberen en van watervallen springen en glimwormpjes zien. En dan bedoel ik niet mijn eigen glimwormpje!
En ja hoor.... Ons is het wel gelukt (Jill)!!! Maar voordat het zover was, gingen we vooraf eerst nog naar de schapen scheer hoofdstad Te Kuiti. Hier wonen swerelds beste schapenscheerders. We hadden namelijk nog een paar uurtjes te gaan voordat we het koude water in zouden duiken, dus besloten we onze tijd maar even te doden. Dit was een inmens groot dorp (4900 inwoners) waren we hier dus ook zo klaar. Dan maar eventjes wat broodjes halen bij de bakker en buiten eten. Hier heb ik wel het grootste saucijzenbroodje in mijn leven op. Beetje bladerdeeg en een halve kilo vlees erin! Maar wel lekker en goed voorzien van uien.
Omdat het goed warm was, besloten we terug te gaan naar de camping om nog even een frisse duik te nemen in het zwembad. Deze keer zag het water er iet anders uit dan de dag ervoor, maar we kwamen na een uurtje achter de reden. Doen de eigenaresse aankwam met een papiertje dat eht zwembad gesloten was wegens chemicalien om het zwembad te ontsmetten. Wij zijn dus ook chemisch gereinigd haha.
Rond half 5 zijn we dan richting Black Water Rafting gelopen en een kwartier later konden we onszelf in een stel wetsuits proppen. Ook kregen we mooie schoentjes, die best wel eens de nieuwe mode kunnen worden en daarna konden we de bus in. We maakten nog even een stopje om te gaan oefenen om met een band aan je reet in het water te springen. Gelijk werden hier natuurlijk foto's van gemaakt om je ego een beetje naar beneden te halen.
Toen dat eenmaal goed was gekeurd, stapten we terug het busje in en gingen we richting de grotten. Het water was alles behalve warm (ongeveer 6 graden werd verteld) maar ondanks dat, waren we goed ingepakt. Toen we naar beneden klommen, konden de lampjes al gauw aan, omdat het aardig donker was. Na even beneden te hebben gezeten om de ogen te laten wennen aan de donkere omgeving, mochten we na een groepsfoto onze bandjes in en konden we gaan dobberen. Wel languit liggen, want zitten zat er het eerste stukje niet bij, door het redelijk hoge water. Daarvoor hadden we gelukkig de helm!
Na een metertje of 40 konden we weer rechtop gaan zitten en al gauw moesten we gaan klimmen en klauteren richting een waterval. Hier mochten we vanaf springen. Althans.... je moest wel, anders kwam je niet verder. Na dit nog een paar keer herhaald te hebben, kwamen we aan bij de glimwormpjes, die geen glimwormen blijken te zijn. even een korte uitleg waar we naar hebben zitten kijken. Kannibalistische maden, waarvan de schijt licht geeft en zich vervolgens doodneuken. Ok, dit is niet voor mensen onder 18, dus hierbij even een langere uitleg. Wanneer de maden uitkomen, eten ze het eerste wat ze tegenkomen en dat zijn over het algemeen hun eigen broertjes en zusjes die nog niet zijn uitgekomen. De uitwerpselen geven vervolgens een blauwe gloed om insecten en muggen aan te trekken als nieuw voedsel. Waar met name ik over verbaasd was, was dat het geslachtsdeel 50% de grootte van het totale lichaam was.Na een tijdje vormen ze een cocon om vervolgens een vlieg te worden. Wel een nutteloze, want deze hebben geen mond. Dus gedoemd om dood te gaan, besluiten ze 3 dagen onafgebroken sex te hebben en gaan ze vervolgens dood aan uitputting. Hebben jullie gelijk weer een onderwerp voor biologieles op school! Na deze indrukwekkende uitleg, gingen we weer verder de grotten in en hebben we het laatste stukje zonder lampjes gedaan. Echt pikkedonker dus!
Toen we eenmaal weer licht zagen, duurde het niet lang meer voordat we weer in de bus zaten op weg naar een warme douche en soep met een broodje.
's avonds hebben we nog even wat gedronken in de enige pub van het dorp en zijn we vervolgens vanmorgen vertrokken naar Hamilton. Hier hebben we wat rondgelopen en twee stadions bezocht. Helaas zijn ze hier niet zo fanatiek met rondleidingen, zoals in Europa, dus werd het meer een beetje eromheen hobbelen en foto's van buitenaf en tussen de hekken door nemen.
Morgen gaan we waarschijnlijk richting het noorden van Auckland om toch nog een schapenmuseum te bezoeken, want daar staat Nieuw Zeeland tenslotte om bekend! Laat dit het hoogtepunt van onze reis worden, net als al die andere hoogtepunten!!!!