Alweer ruim een weekje onderweg

PAS OP!!! DIT VERHAAL IS LANG!!!!!


Inmiddels zijn we alweer ruim een week onderweg. Het vorige verhaal hebben we eigenlijk ergens onderweg pas op internet kunnen zetten, waardoor het verhaal een beetje achter liep. Tijd om jullie dus voor de tweede keer in een week tijd te verwennen met een hoop onzin en dingen die we intussen meegemaakt en gezien hebben. En dat is achteraf gezien best veel! Ook hebben we veel lol gehad, hebben stiekem meer fotos gemaakt dan verwacht en is het fotoalbum onder categorie 'beter van niet, maar we doen het toch' ook aardig gegroeid met nutteloze plaatjes.

Van een camper is helaas niks meer terecht gekomen. Achteraf wel logisch, want het is hoogseizoen en waren dus alle campers geboekt. Hadden we eventjes geen rekening mee gehouden, maar om toch op de weg te komen, hebben we besloten een auto te huren. Ook hier was veel belangstelling voor, maar na een uurtje of 4 rondlopen door Auckland op zoek naar een auto of camper, hebben we eindelijk een verhuurbedrijfje gevonden die een auto beschikbaar had.

rond 2 uur werd het dan eindelijk tijd om de weg op te gaan. Dit keer wisten we snel de snelweg te vinden, vanwege onze trip richting de bay of Islands. Nu moesten we alleen de zuidkant op. Dit ging redelijk makkelijk, maar eenmaal op de zuidelijke ring zijn we weer een aantal keer op en neer gereden. We dachten de leuke toeristische route te nemen die op onze niet al te gedetailleerde kaart stond. Bleken we te vroeg te zijn afgeslagen en voordat je dan weer terug op de goeie weg bent, ben je effe anderhalf uur verder. Althans.... Wij dus.

Na weer op de goeie weg terecht te zijn gekomen, reden we richting Thames. Een mooi klein dorpje in oud Engelse stijl. Denk maar een beetje aan zo'n oude Westernfilm. Daar voorbij reden we richting Coromandel. Hier hebben we nog even de beentjes gestrekt in de heuvels door een mooie zonsondergang op de foto proberen te krijgen, maar na anderhalf uur lopen en de zon nog te fel, bleek het tevergeefs te zijn. Dan maar doorrijden naar Tauranga, waar we zouden overnachten. Dit ligt in de Bay of Plenty. Een stukje oostkust die er in de folders mooi uitziet en waar genoeg te beleven is. Maar de weg was toch iets verder dan we dachten. Toen we rond kwart over 12 's nachts aankwamen waren alle campings natuurlijk al dicht.
Omdat we ongeveer 4 uur alleen maar in de bergen over slingerweggetje) waren we wel een beetje gaar en besloten maar aan het strand in de auto te slapen.
De volgende morgen was het redelijk bewolkt en dus niet zulk mooi weer om fotos te maken. Dan maar even bij het VVV kantoor kijken hoelaat de boot vertrekt om met dolfijnen in zee te zwemmen of de andere boot richting White Island. White Island is een nog actieve vulkaan die ongeveer 50 lm uit de kust ligt. Ik zat er gelijk aan te denken deze vulkaan net als in Guatemala maar met mijn slippers te beklimmen, maar ach... Je moet ook eens een keer verstandig worden. Maar zover kwam het helemaal nog niet. Toen we weg wilden rijden, bleek de auto niet te starten. De lokale wegenwacht maar bellen dan. We wisten niet of het een lege accu was, want ook het lampje van de airbags knipperde. Ongeveer een uurtje later was alles weer opgelost door de wegenwachtman (bleek dus de accu te zijn) en konden we op route. Intussen bleken alle boten al te zijn vertrokken en aangezien het niet echt lekker weer was, gingen we even rondlopen in het dorp om vervolgens richting Gisborne te gaan.
Onderweg kwamen we nog een waterval tegen. Althans... een bordje. Na ongeveer een uur over een gravelroad te hebben gereden en we als ware rallycoureurs aankwamen bij een meer, besloten we eerst even een duik te nemen, voordat we naar de watervallen gingen. Aangezien we van te voren te druk bezig waren met de weg te vinden of te verdwalen, hebben we het bordje gemist dat het een prive terrein was en je dus toestemming moest hebben om daar te komen. Maar goed, wij lekker gezwommen en daarna een half uurtje door de bossen op een zandweg naar de watervallen gereden. Hier was het ook goed uit te houden. Ook hebben we onze collage onzinnige foto's uitgebreid. Eind van de mddag besloten we nog een stukje verder te rijden en wilden we in de buurt van Gisborne aankomen. Maar toen we het park uit wilden gaan, werd ons om een verunnoing gevraagd. Ik uitgelegd dat we druk bezig waren met verdwalen en dat ik wel de tijden van het hek zag, maar niet dat het een prive terrein was. Stond een groot bord met knalrode grote letters achter, maar ach, laten we doen alsof we domme backpackers zijn. Dat werkte goed, want we mochten dus gewoon doorrijden en hoefden dus niet te betalen, wat normaal wel moest voor dit gebied. Gratis een betaald natuurgebied in dus ;-)

We werden niet gelijk door god gestraft, maar hij liet ons nog eventjes van onze trots genieten. Een paar uur later vond ie het wel welletjes, want strandden we met een bijna lege tank 70 km voor Gisborne in een spookstadje, wat bestond uit een camping, hotel, kunstgallerij, benzinestation, supermarktje en een helikopter bedrijfje. Alles was dicht en er was niemand in de buurt. Wij rondlopen, op de deuren en ramen kloppen, maar er werd niet gereageerd. Wij beonnen dus al gelijk te fantaseren over zombies in van die horrorfilms, want zo'n dorpje was het. Ook was er een bordje dat de benzine op was en dat we zouden moeten wachten tot er weer geleverd werd. En de volgende benzinepomp was 70 km door de bergen verderop, dus dat haalden we nooit. Kon dus net zo goed nog een paar dagen duren.
Uiteindelijk zagen we een camper op de camping staan en vroegen we die man of hij iets wist. Hij en zijn vrouw hadden gebeld naar de camping, maar moesten zelf het hek open doen, omdat er niemand aanwezig was. Maar ze hadden ook een container met bedden op het terrein staan en deze was niet op slot. Het duurde dus niet lang, voor we besloten gebruik te maken van de bedden die er stonden en na onszelf te hebben uitgenodigd in de container hebben we het al snel omgetoverd tot onze slaapkamer. We zouden de volgende ochtend wel verder zien en eventueel betalen voor de overnachting.
Na eenmaal gesetteld te zijn, werden we door het oudere echtpaar uitgenodigd voor een bakje koffie in de camper. Konden we een beetje opwarmen en nog tv kijken als we wilden. Maar we hebben meer gekletst over van alles en nog wat, waardoor de tv op de achtergrond bleef.
De volgende ochtend was er leven in het dorpje. De benzinepomp was open, ze hadden weer benzine en werd ons uitgelegd dat het die dag ervoor een feestdag was, waardoor iedereen maar om 4 uur dicht ging. Maar nog geen eigenaar van de camping te bekennen. Die was waarschijnlijk aan het jagen ofzo, maar hoelaat ie terug zou zijn, was niet bekend. Ook wist de ompbediende de tarieven niet, dus konden we niks achter laten. Dan maar een gratis overnachting. Weer wat uitgespaard dus!
Eindelijk konden we met een gerust hart en een volle tank onze weg vervolgen naar Gisborne. Dit was een leuk plaatsje waar we een aantal uurtjes hebben doorgebracht. Omdat we nog in de veronderstelling waren dat we de volgende dag in Wellington moesten zijn om de auto in te ruilen voor een camper besloten we nog maar een stukje verder te rijden richting Napier. Ook dit was een leuke plaats en hebben we daar in een hostel overnacht om ook gelijk maar onze batterijen en alle andere zooi op te laden en onze kleren te wassen. 's Avonds hebben we onze welverdiende biertjes gedronken in een Ierse pub en hebben we nog reuze Jenga gespeeld met grote blokken. s nachts hebben we daar het vorige verhaal op internet gezet en na 4 uurtjes slapen moesten we er weer uit om uit te checken en op pad te gaan. Nu stond Wellington op de planning. Toen we onderweg nog even pauze namen werden we gebeld door de verhuurmaatschappij van de campers, dat ze helaas niks beschikbaar hadden. Gelijk maar even bellen naar de andere maatschappij of we onze auto dan maar konden verlengen en terug af konden leveren in plaats van Wellington wat eerst de bedoeling was. Geen probleem, dus zo gezegd, zo gedaan reden we in onze auto verder. Nu wel in een rustiger tempo, want we hoefden niet meer te haasten richting Wellington.
Op weg kwamen we helaas TOEVALLIG (en dit is echt waar) bij een bierbrouwerij langs. Wij gelijk maar even een kijkje genomen natuurlijk bij de TUI brouwerij en een rondleiding gedaan. Daarna werd het tijd voor mij om te proeven (en Bicker ook eentje, maar hij moest nog rijden, dus hij mocht ze meenemen) en hebben we een mooi uniek glas meegekregen. Ook hebben e hier nog mooie plaatjes mogen maken waar jullie helemaal van weg zullen dromen. Althans de bierliefhebbers. Daarna werd het wel weer tijd om verder te gaan.
Onderweg hebben we een alternatieve route genomen via een natuurgebied. Een zeer goed aangelegde snelweg bracht ons daar. Je mocht 100 over een gravelweg met alleen maar scherpe bochten in de bergen. Dus mocht je levensmoe zijn of een rallycoureur, dan kunnen wij het aanraden, anders kom je niet boven een gemiddelde van 50 uit. Eenmaal boven was het uitzicht erg mooi. We hebben natuurlijk foto's daarvan gemaakt en deze vallen onder de serieuzere categorie. Eind van de middag besloten we maar weer verder te rijden, want het was nog wel een stukje richting Wellington. bleken al een aantal campings dicht te zijn en natuurparken afgesloten, dus werd het weer een nachtje in de auto slapen op het strand. Dit hebben we gemerkt, want hier stond ongeveer windracht 9-10. We zijn met auto en al die nacht een stukje opgeschoven door de windstoten. Verstandig dat we de tent niet hadden opgezet, want dan waren we nu nog terug aan het zwemmen naar de kant. Ook de auto is een stukje lichter geworden. Onze wind/zonneschermpjes aan de zijruiten zijn ergens in zee beland. Dat wordt dus nog even afwachten wat we daarvan te horen krijgen al we de auto inleveren. De volgende ochtend waren we al op tijd wakker en moesten we ongeveer nog een half uurtje rijden in die storm naar Wellington. Eenmaal daar hebben we snel een camping gevonden en gelijk het tentje maar opgezet. Daarna zijn we naar het centrum gereden waar inmiddels het zonnetje scheen. (Bij ons wel Jill!) Hier hebben we ontbeten en heel de dag rondgelopen. 's Middags zijn we nog met de kabeltrein naar de botanische tuin boven het centrum gereden (wij wel Jill!). en 's Avonds besloten we na een flinke pizza nog een Ierse pub in te duiken met ouderwets gezellige muziek. Ook hebben we nog een potje zitten kaarten met twee niet al te nuchtere Engelse meiden die de volgende ochtend om half 7 de veerboot zouden moeten halen. Ben benieuwd of dat nog gelukt is haha.
De volgende dag niet veel anders gedaan. We hebben maar een nachtje bijgeboekt om effe uit te rusten en zijn vervolgens het centrum weer ingedoken. Dit keer hebben we foto's gemaakt van het stadion, die helaas gesloten was en zijn we het museum ingedoken voor een paar uurtjes. Zelfs mijn reisgezelschap hield het onverwacht een tijdje vol. We hebben mooie zelfgemaakte filmpjes achter gelaten op grote schermen en mooie foto's. We werden wel een beetje melig van het museum, dus we hebben ons op onze eigen manier kunnen vermaken daar. Daarna werd het tijd voor een biertje op het terras, want de zon scheen alweer! Bicker heeft nog een voetbalshirtje weten te scoren waar menig mens jaloers op zal zijn en daarna zijn we weer bij de Ierse pub blijven hangen.

De volgende dag werd het tijd voor New Plymouth, want we wilden de vulkaan eens gaan bekijken. Na hier en daar gestopt te zijn voor fotomomentjes, kwamen we eind van de dag aan bij een natuurpark dicht bij de vulkaan. Hier was een mooie waterval die ook erg koud bleek. Iedereen die er aankwam liep al in dikke truien en sommigen zelfs in winterjassen rond, maar ik besloot voor de foto (alles voor de foto! Je moet er wat voor over hebben) in mijn zwembroek onder de waterval te gaan douchen. Niet gek dat er sommige mensen raar stonden te kijken, maar ja, wij hebben nu iets dat neimand anders heeft. Daarna zijn we dan eindelijk doorgereden naar New Plymouth. Een rustige camping aan het water en met mooi uitzicht over de baai en de vulkaan (MT. Egmont) op de achtergrond. Alleen jammer van een industriegebied aan de haven die het uitzicht een beetje bederfde. Geen foto's daarvan dus.
Gisteren zijn we richting Lake Taupo gereden waar we nu nog zitten. Een prachtig mooi blauw meer en de grootste van Nieuw Zeeland. Gelijk maar plaatjes geschoten van een zonsondergang die verbasend goed gelukt zijn (ik kan het blijkbaar toch wel een beetje) en vandaag zijn we met een boot richting de Huka watervallen gevaren. Wat we eigenlijk al verwacht hadden, was waar. Een boot vol bejaarden, want voor de jongeren was er nog een jet boot (snel bootje die rondscheurt over het water), maar die had een nadeel.....We konden dan geen foto's voor jullie maken. Nu dus wel. We waren er al op tijd, want om 12 uur ging de dam open wat wel leuk moest zijn volgens de vrouw bij het VVV kantoor.
Een rustig vijvertje veranderde inderdaad in 5 minuten tijd in een wildwater rivier. Je kon er bijna in gaan kajakken of wild water raften, maar er lagen keien in de weg dus dat ging niet.
Daarna werd het tijd om aan boord te gaan. Na een half uurtje gevaren te hebben, kwamen we aan bij de waterval. Wel een mooie, maar ik ben nog steeds van mening dat ik ze mooier en vooral hoger heb gezien in bijvoorbeeld Frankrijk. Neemt niet weg dat het nog steeds leuk was hoor. Na een tijdje te hebben rondgedobberd onderaan de waterval, mochten deze twee Nederlandse jongens nog het water in. Aangezien de rammelende kunstgebitjes (ik heb er niks op tegen) geen zwemkleren bij hadden, waren wij de enigen. Wat wel een vreemd gevoel was, was dat de bodem gewoon lekker warm was in tegenstelling tot de rest van de watertemperatuur. Niet dat het water echt koud was, maar we zitten hier in een thermische omgeving met heetwaterbronnen. Na de boottocht hebben we nog eventjes bij de dam gekeken die nog een keertje open ging, want de eerste keer moesten we nogal haasten en hebben we niet alles meegemaakt. Toen we dat eenmaal gezien hadden, zijn we naar 'the craters of the moon' gegaan. (kort vertaald: maankraters) Hier kwamen flinke stoomwolken uit de grond en zag je op sommige plekken ook modder pruttelen van de warmte. Een apart gezicht. Ook hebben we hier maar gelijk een paar vreemde foto's geprobeerd te maken, maar of deze gelukt zijn is nog de vraag. Nu zijn we inmiddels net terug van alles en hebben we eventjes de laatste spare ribs op de barbecue gegooid. Vanavond gaan we nog eventjes een biertje drinken in het centrum en staat morgen Rotorua op de planning. Hier lijkt toch de meeste aktie te zijn op het noordelijke eiland. We kijken even wat er op de planning staat, maar we gaan zowiezo een Maori-show bijwonen.

Een echte saaie reis hebben we dus!
Groetjes uit een zonnig en warm Zeeland!


P.S.
Ik wil iedereen die nog vast zit in Queensland, Australie veel succes wensen met onderdak te vinden of weg te komen, want het is echt takkeweer zo te zien op het nieuws hier.

P.S. 2

Er staan weer nieuwe foto's online op
http://community.webshots.com/user/ben_hamelink