Vissen achter het net met Australie

Het is inmiddels een tijdje geleden, dus wordt het wel weer eens tijd jullie een verhaaltje te vertellen over het wel en wee in Nieuw Zeeland, want er is weer een hoop gebeurd in de tussentijd.

Zoals een aantal van jullie al weten is er vlak na dierendag een schip op het rif gestrand 48 kilometer uit de kust van Tauranga en Mt. Maunganui. Een tragisch dierendagcadeautje voor vele locale dieren die complete in de olie aanspoelden op het strand en het niet overleefd hebben. De schatting nu is ongeveer 1500 vogels, een aantal zeeleeuwen en aardig wat vis wat het niet overleefd heeft. Het schip staat op het punt van breken en door het slechte weer en zeer trage reactie van de overheid is er zeer weinig olie weggepompt tot op heden.Het schip had 1700 ton olie aan boord. Tot zover is er maar 120 ton weggepompt. Als het schip breekt, betekent dat de rest in zee terecht komt en dus ook op het strand.

Maar goed, toen het allemaal net gebeurd was, leek het mee te vallen. De avond ervoor kreeg ik een aanbod om een dagje te gaan vissen op zee met de eigenaresse van het B&B. Dat was een goed idee en de volgende morgen stond ik om 6 uur gereed om vervolgens naar de haven te rijden 10 minuten verderop. Daar was een vriend van haar op ons aan het wachten met zijn bootje en waren we vervolgens rond half 7 al uit de haven richting open zee met een zonsopgang op de achtergrond. Met 8 hengels, een biertje, en 4 personen in totaal was het een goed avontuurtje. Na bijna een uur op volle snelheid te hebben gevaren, besloten we het anker uit te gooien, gevolgd door de hengels. Na 10 minuutjes had ik mijn eerste visje al te pakken en kon rechtstreeks de koelbox in. Het duurde niet lang voor de ret volgde met hetzelfde. Na anderhalf uur was het de grote vangst en had ik een leuke rode ‘snapper’ te pakken van 56 cm. Die ging ook netjes in de koelbox, want die avond stond er uiteraard vis op het menu. Uiteindelijk hebben we ongeveer 40 vissen gevangen in 3 uurtjes tijd, rijp voor de BBQ en de vriezer. Heeft me weer bijna 500 dollar gescheeld als ik het moest open in de supermarkt :). Al met al een leuk dagje uit.

Daarna kwam dus het bovenstaande slechte nieuws en aangezien ik mijn laatste dag tussen de kiwi’s erop had zitten, werd het tijd om iets met mijn vrije tijd te doen. Namelijk olie ruimen op het strand. Het normaal populairste strand en badplaats waren nu compleet afgesloten wegens de olie en aangespoelde dieren. Aangezien de overheid heel traag op gang kwam (duurde 3 weken voordat de eerste officiele ruiming begon) besloot de locale bevolking het zelf maar te doen.
Dus bepakt en bezakt met plastic zakjes van de supermarkt, latex handschoentjes en de i-pod gingen we massaal naar het strand. De eerste dag ging vlot, door de grote plakkaten olie, dus in 3 minuten had je een vuilniszak vol. Dag 2 was meer het kleine werk (een vierkante centimeter) Dit was tevens de laatste dag dat we zo over het strand konden lopen, want erna werd het hermetisch afgesloten. Wie nog vrijwillig wilde helpen, moest zich inschrijven en vervolgens naar een 3 uur durende briefing en onder een aantal kledingvoorschriften. Conclusie: Van de 1200 lokale bevolking die eerst zelf gingen opruimen, bleven er 70 over die het op de officiele manier deden.
Achteraf bleek het te gaan om de giftigheid van de olie, maar dat werd zeer slecht gecommuniceerd. Hier kunnen ze nog een hoop leren mbt. Tot communicatie richting de bevolking en hoe te handelen met rampen. Je zou verwachten dat ze hier wel raad mee wisten, aangezien alles gebaseerd is op groen, natuur en vrachtverkeer over zee, maar wij Europeanen zijn er veel verder in ontwikkeld blijkt wel.
Een paar dagen later kwamen de eerste zeecontainers het strand op, wat natuurlijk leuk was om foto’s van te maken. Het begon met 17 containers, maar het zijn er inmiddels al een stukkie meer.


En ja! Donderdag was het dan zover! In de bus gestapt richting Auckland. Na een krappe overstaptijd (2 minuten, door vertraging van de eerste bus) kwam ik 4 uur later aan in Auckland. Na mijn tas te hebben gedropt en mijn bed te hebben verkend (Goh, wat miste ik die spiraal bodems en die matrasjes waar je doorheen kan kijken toch!) besloot ik maar eens een rondje door het centrum te gaan lopen. Het was tenslotte zonnig en door de rugby was er veel te doen. Natuurlijk was alles drie keer zo duur, maar ach.
Al gauw bleek er veel veranderd te zijn in die 6 maanden dat ik weg was. Complete gebouwen uit de grond gestampt en de halve haven vernieuwd met oog op de festiviteiten. Ze hebben er veel werk aan gehad. Eenmaal bij de haven kon het feest beginnen. Live bands en standjes met eten en drinken, natuurlijk bezopen supporters van over de hele wereld, alles was er. ‘s avonds besloot ik de ouderwetse kroegentocht weer eens te gaan doen en toen ik aankwam was ik verbaasd hoeveel mensen er nog steeds waren die ik nog kende van ruim een half jaar geleden. De helft heeft de straat niet eens verlaten in de tussentijd. Het duurde dus niet lang voordat alle herinneringen weer boven kwamen.

Vrijdag heb ik overdag lekker rustig aan gedaan. Rond een uurtje of 1 werd het tijd om richting de fanzone te lopen, waar de live bands alweer aan het spelen waren en het feest in volle gang was. Onderweg kwam ik nog en oude bekende tegen en een stelletje dat ik in geen honderd jaar verwacht had tegen te komen. Toen ik namelijk Auckland verliet, gingen zij richting Engeland. Blijkt dat zee en maand geleden terug zijn gekomen. Leuke verassing dus.
Na mensen te hebben gekeken onder het genot van een paar biertjes, werd het tijd richting het stadion te gaan. Ik besloot de wandelroute te nemen, aangezien er onderweg het een en ander gepland was. Na een uurtje te hebben gelopen, was ik 4.5 kilometer verder en aangekomen bij het stadion. Onderweg heb ik veel gezien. Slechte optredens, travestieten in de rosse buurt van Auckland en heel veel ‘foute’ mensen. Ik heb me dus heerlijk vermaakt en mijn ogen uitgekeken.
Toen kon de wedstrijd beginnen! Ik zat midden tussen de Wales supporters, uitgezonderd 2 die overduidelijk voor Australie waren en links naast mij zaten. Ik was du seen tijdelijke buffer tussen de fans. Natuurlijk ging het meer om de sfeer en Australie en Nieuw Zeeland liggen elkaar net zo goed als Nederland en Duitsland. Beetje de gek met elkaar steken natuurlijk. Maar al met al, een geweldige ambiance. Na een saaie eerste helft, maar een spannende tweede helft eindigde het in een 21 Australie – 18 Wales. Australie had dus brons te pakken, waar ik nog een paar biertjes op te pakken had.
Al met al een geslaagd weekendje en nu hopen dat Nieuw Zeeland Frankrijk even goed inmaakt in de finale vanavond!
Jullie zijn weer een beetje op de hoogte ;-)