wat zijn we actief
Door: Ben
Blijf op de hoogte en volg Ben
08 Juli 2011 | Nieuw Zeeland, Mount Maunganui
Wat zijn we weer actief bezig!Votige week zondag waren we een beetje verveeld en besloten we foto’s te maken van de omgeving. Op naar de Mount dus. De berg (niet meer dan 300 meter) geeft namelijk een mooi uitzicht over de baai. Ook wel de Bay of Plenty genoemd. Het mooie was dat we aan het eind van de middag gingen en op de top niet lang hoefden te wachten op een zonsondergang.
Aangezien het werk hier stil ligt voor twee weken, moesten we onszelf zien te vermaken. Maandag hadden we een rustige ochtend, want we werden na een uur werken naar huis gestuurd, omdat er niks meer was. We waren inmiddels wakker en wilden onze energie kwijt. Tijd dus om een stukje te gaan hardlopen. 3 Kilometer naar de berg (Mt), vervolgens de berg op (grotendeels hardlopend) en langs de andere kant naar beneden om daarna nog een paar kilometer via het strand af te leggen terug richting het hostel.
Afgelopen dinsdag zijn ik en Chris naar de Waikato regio gereden om watervallen te kijken. We hadden een kleine route uitgestippeld en konden zo een aantal verschillende watervallen zien. Het was redelijk bewolkt toen we wegreden en onderweg hadden we nog een aantal buien, maar dat was niet zo erg. Na ongeveer 40 minuten kwamen we aan bij de eerste waterval. Het was aan een stuwmeer. Hier omheen lag een mooi park. Het was inmiddels opgeklaard en dus gingen we een stukje lopen richting de waterval. Onderweg waren nog een paar zwarte zwanen in het water aan het dobberen. Daarna werd het tijd voor de waterval. Deze was niet zo heel groot. Misschien omdat de stuwdam een deel tegenhield en de rivier die bij de waterval zou kruisen redelijk droog stond. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en zijn we nog een stuk doorgereden. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij de Wairere Falls, een niet heel erg bekende waterval denk ik, aangezien we de enigen waren. Of misschien was het dat we laat waren op een doordeweekse dag, maar goed. Eerst moesten we drie kwartier klimmen en klauteren over modderpaden en rotsen stroom opwaarts. Via een mooie route met een ander landschap elke 100 meter (bij wijze van spreken) met onder andere palmbomen, kwamen we dan eindelijk aan, aan de voet van de 150 meter hoge waterval. De zonsondergang vanaf hier duurde niet lang meer en du was het een mooi moment om foto’s te maken. Na een kwartiertje werd het tijd om weer terug te gaan, want het begon al donker te worden. We hadden voor de zekerheid de zaklamp bij, want we hadden al een vermoeden dat we niet de hele terugtocht in het licht zouden afleggen, aangezien de zon hier snel onder gaat. Wonder boven wonder was het nog licht genoeg om de heel tocht zonder zaklamp af te leggen. Maar we deden het op een rustig tempo, aangezien sommige delen redelijk glad waren.
Deze twee tochten hadden eigenlijk een redden. We willen namelijk ergens deze week of volgende week de Tongariro crossing lopen. Sommige mensen kennen het al, maar voor degenen die het nog niet kennen zal ik het even uitleggen. Een route van een uurtj of 7 door en over de berg (2100 meter) net ten zuiden van Taupo. We willen het proberen wat sneller te doen en door te gaan naar de volgende route, maar we moeten kijken naar de weersomstandigheden die nogal snel kunnen veranderen. Sommigen kennen de berg misschien van Lord of the Rings, want een deeltje is hier opgenomen.
Helaas gaat mijn trip per zeilboot naar Fiji niet door. Zonde, maar helaas. Aan de andere kant heb ik nu anderhalve week ‘vakantie’ en kan ik mooi doorsparen voor het vervolg van mijn reis door Nieuw Zeeland en misschien nog een weekje Fiji/Tonga/Nieuw Caledonie aan het eind van het seizoen plakken en wie weet kan het nog een tijdje langer duren voor ik weer naar Nederland kom. Ik plan nog niet zover vooruit.
Terug naar het lopen. Al dat lopen en rennen deden we niet voor niets. Het was namelijk onder andere voor een goed doel. We waren al maanden aan het plannen om de Tongariro crossing te doen. Dit is een van Nieuw Zeelands bekendste wandelingen en een deeltje van Lord of the Rings is hier opgenomen.
Zaterdag was het dan eindelijk zover. Het alarm ging om half 5 ‘s ochtends af, want we moesten twee en half uur rijden richting Tongariro. Eerst een rustig ontbijtje en aangezien Chris een beetje moeite had met wakker worden, heb ik het grootste deel achter het stuur gezeten. Aangekomen bij Taupo (50km voor de berg) kwamen we aan bij het meer rond half acht. De timing kon bijna niet beter, want we zagen de zonsopgang met de Tongariro op de achtergrond en Lake Taupo (grootste meer in dit land) op de voorgrond. Na wat foto’s werd het tijd om terug in de auto te duiken, want de wandeltocht zou een groot deel van de dag in beslag nemen. Toen we rond 9 uur aan de voet van de berg aankwamen, werd het tijd om de rugzak te pakken, gevuld met eten, drinken en camera’s. In het begin leek het landschap erg op dat van Mt. Maunganui, maar na anderhalf uur lopen kwamen we al op de hoogte waar de bomen niet meer groeien. Voor alle duidelijkheid, de auto stond geparkeerd op 750 meter hoogte aan de start en we gingen door naar de bijna 2200 meter. Na in total bijna 2 uur lopen, kwamen we aan bij de eerste hut. Hier moesten we ons inschrijven voor veilighedsredenen. Mocht je verdwalen (wat moeilijk is hier) of gewond raken, dan weet het rescue team waar ze moeten zoeken. Dit lag op 1450 meter. Het grootste deel hebben we dus al geklommen, want we hadden al 700 meter geklommen en we hoefden du snog maar 500 meter hoger. Na hier nog even te hebben gegeten, gingen we weer op pad. Na een uurtje kwamen we aan in de sneeuw. Hier was het leuk, want aangezien we doorgewinterde eigenwijze amateuristische backpackers zijn, hadden we dus geen bergschoenen met ijzeren pinnen, maar gewoon sportschoenen. De mijne waren natuurlijk niet waterdicht, maar koud was het niet. Hier en daar was het wat gladjes en dat maakte het wat spannender, maar al met al hadden we het goed onderweg. Helemaal troffen we het met het weer, aangezien we een strak blauwe lucht hadden met een sterke zon. En perfecte dag dus. Eenmaal op de top (inmiddels al 5 uur onderweg) waren we bijna de enigen. We besoten naar Blue Lake te lopen, een krater meer die, de naam zegt het al, blauw was. En bevroren. Daarna probeerden we door te lopen naar de andere kant van de krater en verder naar boven te klimmen. We waren er bijna, tot de ondergrond uit alleen maar ijs bestond. Zonder de juiste spullen dus onmogelijk om aan de top te komen. En het was zo dichtbij…. Maar goed, we besloten om terug te keren. Het was inmiddels al 3 uur. Na ongeveer een half uur, kwamen we aan bij de andere kant van de krater. De zon begon nu snel onder te gaan en toen we weer op de normalen paden aankwamen zonder sneeuw, kwamen de eerste wolken. Perfecte timing dus. Rond 5 uur kwamen we weer aan bij de auto en reden we weer terug. Rond een uurtje of 9 kwamen we weer aan in het hostel en werd het tijd om nog even te koken. Daarna een warme douche en nog even de foto’s vlug bekijken. Rond een uur of 12 vonden we het wel tijd om te gaan slapen, want na 21 km bergklimmen in 8 uur en bijna 6 uur rijden was het een actieve dag. Maar eentje om niet snel te vergeten!
Na een geode nacht slapen zijn we zondag weer verhuisd. We hebben ons hostel ingeruild voor een huis. Een mega reis van anderhalve minuut met de auto, want het huis ligt 200 meter van het hostel. Het plan is om hier weer een tijdje uit te hangen tot we iets anders hebben gevonden.
Maandag is ook Katharina weer terug gekomen vanuit Fiji. Het clubje is na twee en halve week weer compleet. We vermaken ons weer goed. Dinsdag zijn we voor het eerst sinds ruim een half jaar naar de bios gegaan, Transformers in 3D. Het beste van de film was dat we de brilletjes mochten houden haha. Verder zijn we de afgelopen dagen weer naar het strand gelopen, wat dichterbij was dan gedacht. We hebben een sluiproute gevonden, waardoor we er in 5 minuten zijn.
Owja, ik heb inmiddels twee weken geleden mijn kaartje voor de bronzen finale voor het WK Rugby 2011 opgehaald. Ik ben er dus bij in Auckland tijdens het WK rugby in oktober.
Groetjes en dike kus aan iedereen.
En voor ik het vergeet; ik heb aardig misbruik gemaakt van het gratis internet hier, zodat jullie helemaal bij zijn met de foto albums op: http://community.webshots.com/user/ben_hamelink
Het zijn er ongeveer 100
Aangezien het werk hier stil ligt voor twee weken, moesten we onszelf zien te vermaken. Maandag hadden we een rustige ochtend, want we werden na een uur werken naar huis gestuurd, omdat er niks meer was. We waren inmiddels wakker en wilden onze energie kwijt. Tijd dus om een stukje te gaan hardlopen. 3 Kilometer naar de berg (Mt), vervolgens de berg op (grotendeels hardlopend) en langs de andere kant naar beneden om daarna nog een paar kilometer via het strand af te leggen terug richting het hostel.
Afgelopen dinsdag zijn ik en Chris naar de Waikato regio gereden om watervallen te kijken. We hadden een kleine route uitgestippeld en konden zo een aantal verschillende watervallen zien. Het was redelijk bewolkt toen we wegreden en onderweg hadden we nog een aantal buien, maar dat was niet zo erg. Na ongeveer 40 minuten kwamen we aan bij de eerste waterval. Het was aan een stuwmeer. Hier omheen lag een mooi park. Het was inmiddels opgeklaard en dus gingen we een stukje lopen richting de waterval. Onderweg waren nog een paar zwarte zwanen in het water aan het dobberen. Daarna werd het tijd voor de waterval. Deze was niet zo heel groot. Misschien omdat de stuwdam een deel tegenhield en de rivier die bij de waterval zou kruisen redelijk droog stond. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en zijn we nog een stuk doorgereden. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij de Wairere Falls, een niet heel erg bekende waterval denk ik, aangezien we de enigen waren. Of misschien was het dat we laat waren op een doordeweekse dag, maar goed. Eerst moesten we drie kwartier klimmen en klauteren over modderpaden en rotsen stroom opwaarts. Via een mooie route met een ander landschap elke 100 meter (bij wijze van spreken) met onder andere palmbomen, kwamen we dan eindelijk aan, aan de voet van de 150 meter hoge waterval. De zonsondergang vanaf hier duurde niet lang meer en du was het een mooi moment om foto’s te maken. Na een kwartiertje werd het tijd om weer terug te gaan, want het begon al donker te worden. We hadden voor de zekerheid de zaklamp bij, want we hadden al een vermoeden dat we niet de hele terugtocht in het licht zouden afleggen, aangezien de zon hier snel onder gaat. Wonder boven wonder was het nog licht genoeg om de heel tocht zonder zaklamp af te leggen. Maar we deden het op een rustig tempo, aangezien sommige delen redelijk glad waren.
Deze twee tochten hadden eigenlijk een redden. We willen namelijk ergens deze week of volgende week de Tongariro crossing lopen. Sommige mensen kennen het al, maar voor degenen die het nog niet kennen zal ik het even uitleggen. Een route van een uurtj of 7 door en over de berg (2100 meter) net ten zuiden van Taupo. We willen het proberen wat sneller te doen en door te gaan naar de volgende route, maar we moeten kijken naar de weersomstandigheden die nogal snel kunnen veranderen. Sommigen kennen de berg misschien van Lord of the Rings, want een deeltje is hier opgenomen.
Helaas gaat mijn trip per zeilboot naar Fiji niet door. Zonde, maar helaas. Aan de andere kant heb ik nu anderhalve week ‘vakantie’ en kan ik mooi doorsparen voor het vervolg van mijn reis door Nieuw Zeeland en misschien nog een weekje Fiji/Tonga/Nieuw Caledonie aan het eind van het seizoen plakken en wie weet kan het nog een tijdje langer duren voor ik weer naar Nederland kom. Ik plan nog niet zover vooruit.
Terug naar het lopen. Al dat lopen en rennen deden we niet voor niets. Het was namelijk onder andere voor een goed doel. We waren al maanden aan het plannen om de Tongariro crossing te doen. Dit is een van Nieuw Zeelands bekendste wandelingen en een deeltje van Lord of the Rings is hier opgenomen.
Zaterdag was het dan eindelijk zover. Het alarm ging om half 5 ‘s ochtends af, want we moesten twee en half uur rijden richting Tongariro. Eerst een rustig ontbijtje en aangezien Chris een beetje moeite had met wakker worden, heb ik het grootste deel achter het stuur gezeten. Aangekomen bij Taupo (50km voor de berg) kwamen we aan bij het meer rond half acht. De timing kon bijna niet beter, want we zagen de zonsopgang met de Tongariro op de achtergrond en Lake Taupo (grootste meer in dit land) op de voorgrond. Na wat foto’s werd het tijd om terug in de auto te duiken, want de wandeltocht zou een groot deel van de dag in beslag nemen. Toen we rond 9 uur aan de voet van de berg aankwamen, werd het tijd om de rugzak te pakken, gevuld met eten, drinken en camera’s. In het begin leek het landschap erg op dat van Mt. Maunganui, maar na anderhalf uur lopen kwamen we al op de hoogte waar de bomen niet meer groeien. Voor alle duidelijkheid, de auto stond geparkeerd op 750 meter hoogte aan de start en we gingen door naar de bijna 2200 meter. Na in total bijna 2 uur lopen, kwamen we aan bij de eerste hut. Hier moesten we ons inschrijven voor veilighedsredenen. Mocht je verdwalen (wat moeilijk is hier) of gewond raken, dan weet het rescue team waar ze moeten zoeken. Dit lag op 1450 meter. Het grootste deel hebben we dus al geklommen, want we hadden al 700 meter geklommen en we hoefden du snog maar 500 meter hoger. Na hier nog even te hebben gegeten, gingen we weer op pad. Na een uurtje kwamen we aan in de sneeuw. Hier was het leuk, want aangezien we doorgewinterde eigenwijze amateuristische backpackers zijn, hadden we dus geen bergschoenen met ijzeren pinnen, maar gewoon sportschoenen. De mijne waren natuurlijk niet waterdicht, maar koud was het niet. Hier en daar was het wat gladjes en dat maakte het wat spannender, maar al met al hadden we het goed onderweg. Helemaal troffen we het met het weer, aangezien we een strak blauwe lucht hadden met een sterke zon. En perfecte dag dus. Eenmaal op de top (inmiddels al 5 uur onderweg) waren we bijna de enigen. We besoten naar Blue Lake te lopen, een krater meer die, de naam zegt het al, blauw was. En bevroren. Daarna probeerden we door te lopen naar de andere kant van de krater en verder naar boven te klimmen. We waren er bijna, tot de ondergrond uit alleen maar ijs bestond. Zonder de juiste spullen dus onmogelijk om aan de top te komen. En het was zo dichtbij…. Maar goed, we besloten om terug te keren. Het was inmiddels al 3 uur. Na ongeveer een half uur, kwamen we aan bij de andere kant van de krater. De zon begon nu snel onder te gaan en toen we weer op de normalen paden aankwamen zonder sneeuw, kwamen de eerste wolken. Perfecte timing dus. Rond 5 uur kwamen we weer aan bij de auto en reden we weer terug. Rond een uurtje of 9 kwamen we weer aan in het hostel en werd het tijd om nog even te koken. Daarna een warme douche en nog even de foto’s vlug bekijken. Rond een uur of 12 vonden we het wel tijd om te gaan slapen, want na 21 km bergklimmen in 8 uur en bijna 6 uur rijden was het een actieve dag. Maar eentje om niet snel te vergeten!
Na een geode nacht slapen zijn we zondag weer verhuisd. We hebben ons hostel ingeruild voor een huis. Een mega reis van anderhalve minuut met de auto, want het huis ligt 200 meter van het hostel. Het plan is om hier weer een tijdje uit te hangen tot we iets anders hebben gevonden.
Maandag is ook Katharina weer terug gekomen vanuit Fiji. Het clubje is na twee en halve week weer compleet. We vermaken ons weer goed. Dinsdag zijn we voor het eerst sinds ruim een half jaar naar de bios gegaan, Transformers in 3D. Het beste van de film was dat we de brilletjes mochten houden haha. Verder zijn we de afgelopen dagen weer naar het strand gelopen, wat dichterbij was dan gedacht. We hebben een sluiproute gevonden, waardoor we er in 5 minuten zijn.
Owja, ik heb inmiddels twee weken geleden mijn kaartje voor de bronzen finale voor het WK Rugby 2011 opgehaald. Ik ben er dus bij in Auckland tijdens het WK rugby in oktober.
Groetjes en dike kus aan iedereen.
En voor ik het vergeet; ik heb aardig misbruik gemaakt van het gratis internet hier, zodat jullie helemaal bij zijn met de foto albums op: http://community.webshots.com/user/ben_hamelink
Het zijn er ongeveer 100
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
