Maleise, koude, Christchurch ervaringen

Schandalig, het is weer eventjes geleden, maar ik moet toch nog eventjes het laatste stukje teer herinnering erbij zetten, ook al ben ik alweer twee weken in het land. Even snel een vervolg van het laatste verhaal dus.

Diezelfde avond ben ik nog naar het vliegveld vertrokken. Ik zou om 1 uur ’s nachts vertrekken, maar aangezien Christchurch niet echt veel aan is ’s avonds, ben ik op tijd die kant op gegaan. Ik werd rond 8 uur opgehaald door de chauffeur bij het gezellige hostel waar ik verbleef (Foly towers, in januari weer heropend) die al naar zijn pensioen uitkeek volgens mij. Een grijze oudere man die er bij mij pas achter kwam dat ie met de handrem erop de afgelopen 10 km had afgelegd. Ook was het mopper mopper, omdat was doorgegeven dat er meerdere mensen opgehaald moesten worden, maar in dit geval bleek ik de enige te zijn. Totdat hij erachter kwam dat ik een Nederlander ben. Vanaf toen is het de hele weg eigenlijk gezellig geworden en werden de Nederlanders duidelijk door hem gewaardeerd om de verschillende bekende redenen waar wij in het buitenland bekend om staan.

Onderweg moesten we nog eventjes op de rem voor iemand die op zijn elecktrische rolstoel de openbare weg aanzag vor een voetpad en ook de gehele 2 rijstroken daarvoor nodig had. Dus vanaf 70 kilometer per uur naar 3 km/u en achter een zigzaggend vlaggetje aanrijden.

Bij het vliegveld aangekomen hebben we nog eventjes gedag gezegd en ben ik naar binnen gegaan. Ik had nog 2 uur te overbruggen, voordat ik in kon checken. Gelukkig hadden ze ook daar gratis WIFI en kon ik dus eventjes een half uurtje los. Een Christchurch ervaring was pas echt compleet toen ik nog net op de valreep voor vertrek een aardbeving meemaakte. Geen grote, maar je kon hem redelijk goed voelen. De lokale mensen keken er niet van op, maar de toeristen zag je met paniek in de ogen rondkijken. Soms levert dat leuke gezichten op kan ik je zeggen.

Na een 13 uur durende vlucht kwam ik aan in Kuala Lumpur, Maleisie. Het was een nachtvlucht en dat kwam dus mooi uit. De hele reis was het donker vanwege het tijdsverschil en na bijna de hele rit te hebben geslapen stapte ik uitgerust om 7 uur ’s ochtends (plaatselijke tijd) uit het vliegtuig en een half uurtje later zat ik al in de bus richting het centrum. Vanaf het busstation had ik een taxi genomen naar mijn hotel een kwartiertje verderop. Althans, bij deze chauffeur. Nu wist ik al uit ervaring dat het redelijke autosport fanaten zijn, maar dit gebruiken ze blijkbaar ook in het dagelijks leven. Ik was in een recordtijd dus op plek van bestemming.

Het was inmiddels half 10 en ik kon pas 2 uur inchecken. Maar goed, gauw even de tassen gedropt en rondgelopen. Ik was me er niet van bewust dat ik aan de andere kant van het centrum was dan anderhalf jaar geleden, maar ik kon alles zonder problemen vinden. Onderweg had ik nog een beetje voor de sier een kaart ergens vandaan geplukt, maar daar eigenlijk amper op gekeken.
Ik heb eventjes bij de Petronastorens wat gegeten in het winkelcentrum en even rondgelopen.
Hier aangekomen, kwam ik erachter dat het net Chinees nieuwjaar was. (Net misgelopen) Dit jaar is het jaar van de draak en was alles dus ook geweldig mooi versierd met lampionnen en draken. Dit was op andere plekken in de stad ook te zien.

De volgende dag kwam ik er per toeval achter dat er ook een heel festival aan de gang was. Helaas had ik de cameratas van 8 kilo niet bij, waar ik achteraf aardig de balen in had. Net voor de paleizen was een tribune waar je op kon zitten en genieten van de kinderen die vechtsporten aan het doen waren in het gras voor je (toernooitje) en even verderop marcherende muziekkorpsen en militairen. Aan de achterkant van de tribune waren ze bezig met grafiti schilderingen en was er een BMX wedstrijd bezig. Daarachter waren er traditionele danswedstrijden en werd er ook nog een potje gevoetbalt. Het geheel zag er leuk uit, maar ik had geen zin om anderhalf uur heen te lopen, camera ophalen en teruglopen in 35 graden....
Ik ben tussendoor nog een Burger King ingedoken die echt geniaal is voor mannen. Ze hadden daar gewoon voetbalkanalen opstaan en dus kon ik nog wat Duitse en Engelse wedstrijden kijken.
Daarna ben ik op gevoel gelopen naar het winkelcentrum waar ik samen met Tim anderhalf jaar geleden ben geweest. Na verbasend goed de weg te hebben gelopen (ik herkende meer dan ik dacht!) kwam ik aan bij de Berjaya Times Square. Een winkelcentrum iets groter dan de Barones in Breda. Met ruim 13 verdiepingen, 700.000 m², meer dan 1000 winkels, mega bioscoop, bowlingbaan (40) en pretpark met achtbaan door de toko heen is het toch wel een mega indruk. Hier heb ik dus uren doorgebracht en zitten kijken naar alles wat er rond liep en in de winkels te zien was.
’s Avonds ben ik weer teruggelopen naar de curry tent waar ik de vorige keer ook was. Hier kon je heerlijk eten en ook deze keer kon ik weer genieten van de hete kip.
Dezelfde avond ben ik rond half 10 met de monorail terug gereden naar het busstation om vervolgens de bus te pakken naar het vliegveld. De volgende ochtend zou ik pas om half 8 vliegen, maar het openbaar vervoer vanaf mijn punt werd problematisch na middernacht. Ik ben de moeilijkste niet, dus dan maar even overnachten op het vliegveld.
Ik had redelijk snel een stoel te pakken en was nog niet moe, dus heb ik eerst nog even zitten lezen en een filmpje gekeken.
Doordat de stoelen/banken stalen leuningen hadden, kon je niet languit liggen en was slapen onmmogelijk. Gelukkig ligt mijn rugzak heel zacht, dus een uurtje later had ik een plekje ergens gevonden om te kamperen op de luchthaven.
Een paar uurtjes erna kon ik inchecken en zo was ik dus om half 8 in de lucht.

Door het tijdsverschil kwam ik rond 3 uur in Engeland aan en had ik 2 uurtjes de tijd om door de douane te gaan en opnieuw in te checken voor mijn vlucht richting Amsterdam. Een redelijk krappe overstaptijd, aangezien je moet wachten op je bagage en vervolgens de hee procedure van voor af aan weer mag gaan doen.

Gelukkig liep alles vlot door en zat ik ondanks de krappe tijd een uur van te voren alweer bij m’n gate te wachten op het laatste stukkie voordat ik voet aan Nederlandse bodem zou zetten. Hierbij had ik nog niet nagedacht over de temperatuur, dus had ik alles lekker in mijn tas laten zitten, aangezien ik vanaf Kuala Lupur met 35 graden het vliegtuig instapte en ik toch door de slurf in Amsterdam zou gaan en pas kou zou voelen als ik Schiphol zou verlaten.
Niet dus!
Ik kwam aan op Schiphol zonder problemen, maar het eerste wat mij opviel bij de landing was een witte landingsbaan en sneeuw dat uit de lucht kwam vallen. Dat had ik niet besteld! We waren zo bij de gate, maar de verwachte slurf was er niet. Dus voor het eerst in mijn leven op Schiphol met het trapje naar beneden en buitenom. In mijn T-Shirt! De rest lag namelijk gewoon nog lekker in mijn rugzak.
Na eventjes blauwbekken was ik weer binnen en kon ik zo doorlopen naar de douane en mijn tas ophalen. Een half uurtje later was ik overal doorheen en zag ik mijn ouders weer na een lange tijd. Ook Johan en Janneke hebben niet lang op zich laten wachten (werken allebei op Schiphol en hadden toevallig ook dienst) en zo zaten we snel een biertje te nuttigen in de kroeg en de eerste verhalen uit te wisselen.
Daarna werd het tijd om terug te keren naar Breda. De eerste dagen heb ik het nog even stil gehouden om te acclimatiseren (waar ik op sommige punten waarschijnlijk de komende jaren nog wel last van heb hahah) en een paar dagen werd er een kleine reunie gehouden met vrienden.


Nu ik weer thuis ben kunnen jullie me gewoon weer bereiken op de oude manieren. Helaas ben ik niet bij de tijd met Whatsapp, dus moet je nog gewoon smsen of mailen. Verder heb ik alweer genoeg ideeen voor de volgende reizen, dus zal het zeker geen jaren duren voordat deze site weer aangevuld zal worden met nieuwe verhalen. Dus bij deze: ik hoop dat ik jullie TOCH een beetje op de hoogte heb kunnen houden, ondanks eventuele vertragingen hier en daar en zo een beetje een beeld heb kunnen scheppen voor de lezers. Mochten jullie eventueel op en of aanmerkingen hebben, leef je uit, maar geen onzin!!! Hahahaha, daar ben ik alleen voor!!

Dit was hem weer en groetjes en tot gauw bij de volgende reis!! Owja, hou de link met foto’s in de gaten. Intussen zijn er heeeeeel veel foto’s gemaakt, maar die moeten nog op internet gezet worden op korte termijn, mocht je geinteresseerd zijn.

Ben