Je hebt geen aardbeving nodig voor avontuur

Na het overstappen op de volgende bus gisteren was het gedaan met de rust. We stapten in een beetje gammel ding en al na 10 minuten stonden we voor de eerste keer aan de kant van de snelweg. Al gauw bleek er iets mis te zijn met de vering, maar niet echt cruciaal volgens de chauffeurs. (we reden in convoi met een bus en een minibusje) Na een minuutje of vijf waren we weer op pad, maar niet voor lang. Hoewel iedereen in de bus bezig was met z'n eigen ding, viel het niemand echt op, maar aangezien ik achter de buschauffeur zat met uitzicht op de weg, kon ik er niet omheen.

Nadat we namelijk weer 5 minuten onderweg waren, had de auto voor ons op de snelweg een probleempje..... Hij verloor zijn kayak (kano) van het dak en het miste onze bus met een paar centimeter. De chauffeur bleef kalm en kon er wel de humor van inzien (en ik ook, dat het met een sisser afliep).

Schijnbaar had de politie die inmiddels achter ons reed meer oog voor de bus dan de kayak en dus stonden we vijf minuten later weer aan de kant van de snelweg ergens tussen de schapen in the middle of nowhere. Ze vonden het te gevaarlijk met de vering, ook al was het geen cruciaal probleem, maar toch mochten we niet verder en moest er een nieuwe bus komen. Probleempje was dat we hier twee en half uur op moesten wachten. Gelukkig was het droog en niet al te koud en had ik muziek en een boekie bij. Nadeeltje, geen drinken of eten.
Uiteindelijk kwamen we 3 uur later aan in Christchurch en kon ik mijn weg zoeken naar het hostel. Ondanks dat het hier nog steeds een oorlogsgebied is vanwege de aardbeving vorig jaar, was het een beetje (halve centrum) omlopen, maar goed, na 11 uur zitten in de bus en op een bankje om te wachten op de volgende, wilde ik wel eventjes de beentjes strekken.

Rond half 10 stapte ik uitgehongerd mijn kamer in om vervolgens alles te dumpen en op zoek te gaan naar wat eten. Ook dit viel niet mee (dankzij mijzelf), want ik liep gaaf de verkeerde kant op, wat inhield dat ik anderhalf uur later een broodje of wat kon scoren bij de burger king. Na 13 uur zonder eten en drinken wil je wel een keer spijbelen en gewoon vreten :-) Rond middernacht kwam ik weer terug in het hostel en viel ik al gauw in een diepe coma.